อีกครั้งกับพี่เก็จ@ตลาดเก่า

จะกี่ครั้งก็ไม่มีเบื่อ....

และแล้วก็ได้ไปท่องตลาดเก่าอีกครั้งกับพี่เก็จผู้น่ารัก เพื่อน ๆ หลายคนแปลกใจว่าทำไมพักนี้ฉันไปไหนมาไหนกับพี่เก็จบ่อย? คำตอบแรกคือเราสองคนว่างงาน 55555555 ส่วนอีกคำตอบคือฉัน enjoy being with พี่เก็จ อยู่กับพี่เก็จแล้วฉันรู้สึกสบาย ๆ 5555555 ที่จริงอยู่กับใครฉันก็สบาย ๆ แทบทั้งนั้นแหละ 5555555 แล้วจะพูดทำไมล่ะนั่น ก็...555555555

มีอยู่  2 อย่างที่ฉันชอบเป็นพิเศษเกี่ยวกับพี่เก็จคือฉันสามารถถ่ายรูปพี่เก็จได้มากเท่าที่ใจต้องการโดยที่ไม่ต้องรอนางแบบแต่งตัวให้สวย ๆ ไม่ต้องรอโพสต์ท่าสวย ๆ เพราะสวยอยู่แล้ว ทำไงก็สวย 5555555555  อย่างที่ 2 คือ...ฉันชอบฟังเสียงแกรนด์เปียโนที่พี่เก็จเล่นให้ฟังมาก ๆ ๆ ถึงมากที่สุด  คนอื่นเล่นให้ฟังก็คงไม่เพราะเท่าพี่เก็จเล่น  คงเป็นเพราะเสียงเปียโนของพี่เก็จมันอบอุ่น มันเป็นเสียงที่ปรานีกว่าเสียงเปียโนทั่วไป

วันนี้ก่อนตะลุย ฉันได้เข้าคอร์สออกกำลังกายกับพี่เก็จด้วย ฟิตร่างกายเพื่อจะได้ไปแบกของกิน 5555555 ปกติเวลามาบ้านพี่เก็จจะได้เห็นพี่เก็จออกกำลังทุกครั้ง เห็นมาเป็นสิบ ๆ หน เพิ่งทำตามแบบค่อนข้างจริงจังหนนี้หนแรก ข้างพี่เก็จเห็นน้องสนใจ ก็กระตือรือร้นคอยกำกับลมหายใจ และท่าของฉันจนลืมท่าของตัวเอง มีงง ๆ ไปว่าถึงไหนแล้วหว่า สมาธิกระเซ็นเล็กน้อย แต่ฉันก็คือฉัน...ออกกำลังไปพอเรียกเหงื่อซึม ๆ นิดหน่อยก็หยุด กลับมาคุย มาถ่ายรูปพี่เก็จต่อดีกว่า อ้างว่าเดี๋ยวหมดแรงก่อนไปเยาวราช

ครบคอร์สออกกำลังแล้ว พี่เก็จก็ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อเตรียมตัวออกไปตะลอน ฉันเอาเข็มกลัดลูกไม้ที่พี่เจนทำไว้ให้พี่เก็จวันก่อนมาให้ พี่เก็จก็ตั้งใจจะติด แต่ค้นตู้เสื้อผ้า หาชุดที่เข้ากับเข็มกลัดไม่ได้ ดูท่าพี่เจนจะต้องให้เสื้อที่เข้ากับเข็มกลัดกับน้องเก็จด้วยซะละมั้งเนี่ย 55555555 แต่งตัวเสร็จ ฉันบอกพี่เก็จทาปากหน่อยซิ พี่เก็จบอกไม่เอา ขี้เกียจ....ถ้าไปเจอคนอื่น ๆ เยอะ ๆ ถึงจะแต่งหน้าทาปาก แต่ไปกับอ่องไม่ต้องสวย 55555555....ไหงงั้นล่ะคะพี่เก็จ อ่องก็ชอบดูคนสวย ๆ นะค้า

ตอนแรกฉันบอกพี่เก็จว่าเราน่าจะนั่งรถเมล์จากห้วยขวางไปเยาวราชเลยนะ พี่เก็จบอกว่ารถติด ไปรถใต้ดินแหละดีแล้ว วันนี้อากาศค่อนข้างร้อน ขนาดอยู่ในสถานีติดแอร์ พี่เก็จยังยืนโบกพัดเลย ส่วนฉันเหรอ?...ก็สนุกกับการถ่ายรูป 55555 ไม่รู้พี่เก็จจะสนุกด้วยหรือเปล่า แต่ที่รู้ ๆ น่ะใจดี บอกให้ทำท่าอะไรยังไง ก็ทำตามทู้กช็อต แถมเป็นคนที่ถ่ายรูปขึ้นกล้องอย่างร้าย เขียนมาถึงตรงนี้นึกได้ถึงรูปนึงใน FB รู้สึกจะอัลบั้มงานแฟร์ของพี่จ๋อ ที่พี่เก็จทำหน้างอ ๆ ฉันไปเม้นว่าพี่เก็จโกรธใคร? พี่เก็จเม้นกลับมาว่าเปล่าโกรธ แค่...แก่...5555555555 ตอนที่อ่านนี่หัวเราะก๊ากเลย ตอนนี้นั่งนึกถึงตอนนั้นก็ยังขำอยู่ค่ะ เห็นหรือยังคะว่าทำไมฉันถึง enjoy being with her?

พอขึ้นรถไฟ ฉันอยากได้รูปพี่เก็จในรถไฟ แต่พี่เก็จบอกให้ถ่ายตอนสถานีปลาย ๆ คนจะน้อยหน่อย เดี๋ยวติดคนอื่นจะเป็นการละเมิดสิทธิ์เขา ระหว่างนั่งรถใต้ดิน เราไม่ค่อยคุยกัน จริง ๆ เวลาใครไปไหน ๆ กับฉันในรถ-เรือก็ไม่อยากคุยกับฉันเท่าไร เพราะคอจะอักเสบเอา จากห้วยขวางไปหัวลำโพงก็หลายนาทีอยู่ พี่เก็จก็นั่งหมุนคอบริหารไปเรื่อย ส่วนฉันก็...ถ่ายรูปไป 55555555 รอจังหวะที่พี่เก็จหมุนมาทางฉัน ดูแล้วเหมือนเจตนาถ่ายท่าหัวชนกัน แต่ความจริงหาได้เป็นเช่นนั้นไม่

พอถึงสามย่านแล้ว ฉันก็บอกพี่เก็จให้ยืนพิงเสา จะได้ถ่ายรูป ..... ดู ๆ ไป ฉันนี่น่ารำคาญเหมือนกันนะ 555555 แก่บงการผู้คนจริง ๆ เลย และก็เป็นบุญที่พี่ ๆ เพื่อน ๆ ไม่มีใครถือสา ส่วนใหญ่ก็มักให้ความร่วมมือดีอีกต่างหาก อยากระลึกชาติได้ จะได้ตรวจดูว่าชาติที่แล้วทำบุญไว้ด้วยอะไร

พอขึ้นมาถึงถนน ฉันบอกพี่เก็จเรานั่งรถเมล์กันเถอะ รถติดแบบนี้ค่าเท่ากัน แล้วมันก็ใกล้ ๆ แล้วด้วย เงินค่าแท็กซี่เอาไปกินอาหารอร่อย ๆ ได้คนละครึ่งจานนะคะ พี่เก็จก็โอเค นั่งก็นั่ง (วะ) 5555555 เราก็นั่งรถสาย 40 ต้นสายเลย แต่ไม่ได้นั่งติดกัน เพราะคนเต็ม ระหว่างที่รถติดอยู่บนเยาวราช สายตาพี่เก็จก็ไปปะกับร้านขายก๋วยจั๊บ กระเพาะเคาะท้องโครม ๆ ...หนูจากินก๋วยจั๊บ ๆ ..... แต่รถไม่ยอมจอด เพราะยังไม่ถึงป้าย 5555555 พอลงจากรถ สองคนพี่น้องก็เดินย้อนกลับมา ซิกแซกผ่านฝูงชนท่ามกลางอุณหภูมิที่สูง และแสงแดดที่เจิดจ้าเป็นพิเศษในวันนี้ ผู้คนหนาแน่น โดยเฉพาะหน้าร้านฮั่วเซ่งเฮงยังกะเขากำลังแจกทองฟรี เข้าแถวทบไปมาหลายตลบ นึกถึงคิวที่ expo shanghai เลย....

ไม่รู้ว่าเพราะเหนื่อยหรืออร่อย พี่เก็จกินหมดเกลี้ยงในเวลาที่ฉันเพิ่งไปได้ครึ่งชาม พี่เก็จบอกว่า...อ่องไม่ต้องรีบกิน แต่พี่จะไปนั่งจองโต๊ะกินขนมก่อนนะ....ขนมกับข้าวมันคนละเจ้าค่ะ เขาไม่ถูกกัน ถึงจะอยู่ติดกันแต่สั่งมากินไม่ได้ ว่าแล้วพี่เก็จก็ลุกไปสั่งขนม แล้วไปจองโต๊ะรอ มันก็ไม่ได้ไกลกันหรอกค่ะ แค่ 3-4 เมตร ฉันก็เลยต้องรีบกิน เพราะฉันก็จะกินขนมเหมือนกัน อาหารร้อน ๆ ฉันไม่ถนัดที่จะกินเร็ว ๆ เท่าไร กว่าจะหมดก็แทบแย่เหมือนกัน ขนมเต้าส่วนร้านนี้อร่อยค่ะ มีชื่อมานานแล้ว กินเสร็จพี่เก็จก็ซื้อกลับไปฝากสามีและลูกที่บ้านด้วย ขนมร้อน ๆ 3 ถุงมั้งถูกหย่อนลงในกระเป๋าผ้าที่เตรียมไปเป็นรายการแรก

เราเดินออกจากร้านพร้อมกระเพาะที่มีความสุข ตอนนี้พี่เก็จอยากแวะชมสินค้าร้านวีรสุสักหน่อย เมื่อกี้เห็นแว่บ ๆ แต่ตอนนี้มันอยู่ตรงไหนเนี่ย เดินไปจนจะถึงสี่แยกราชวงศ์อยู่แล้ว คนไทยเกิน 1 ล้านคนมั่นใจว่าเดินเลยมาแล้ว...เราสองคนต้องเดินย้อนกลับ คราวนี้ค่อย ๆ เดินแบบสแกนและสกรีน ปุ้ดโธ่..มันอยู่ถัดจากร้านที่เรานั่งกินข้าวแค่ 2 คูหาเอง เดินเลยไปซะหวิดถึงพาหุรัด กระเพาะที่มีความสุขตะกี้กึ่ง ๆ จะร้องทุกข์แล้ว อากาศก็ร้อน เราเลยเดินเอาแอร์กันสักหน่อย สะสมความเย็นไว้ในร่างกายได้พอประมาณแล้ว ก็พร้อมไปต่อ

เราข้ามถนนไปที่ร้านข้าวต้มเป็ดถนนแปลงนาม เพราะพี่เก็จตั้งใจจะมากิน แต่ตอนนี้ค่อนข้างอิ่ม ก็เลยซื้อกลับบ้านดีกว่า ข้าวต้มเป็ดกับน้ำซุปร้อน ๆ ถูกหย่อนลงในกระเป๋า ถ้าวางบนตาชั่ง เข็มก็กระดิกไปราว 1 กก.ได้มั้งคะตอนนี้ ยังสิว ๆ ชิล ๆ ค่ะ ก่อนออกมาฟิตร่างกายอย่างดีเพื่อการนี้โดยเฉพาะอยู่แล้ว พี่เก็จอยากได้กุนเชียงไปฝากพี่เจน และก็หมูตั้งที่เคยซื้อครั้งก่อน เชื่อไหมคะพี่เก็จ อ่องยังไม่ได้ชิมเลยไอ้หมูไม่ยอมนอนเนี่ย ครั้งก่อนซื้อกลับบ้าน...ก็มีจังหวะต้องให้คนอื่นไป วันนี้ก็ซื้อกุนเชียงหมู หมูตั้ง และก็กุนเชียงเป็ด (ไม่แน่ใจว่าฟังผิดหรือเปล่า) ทีนี้น้ำหนักเพิ่มขึ้นจนรู้สึกได้ แต่ก็ยังสบาย ๆ ~~ถูกใจก็ซื้อกันไป~~

ทีนี้ก็เดินเข้าตลาดเก่าละ เดินมาได้นิดหนึ่ง

พี่เก็จสะกิด... - อ่องมาถูกป่ะ พี่ว่ามันไม่ใช่นะ..

ฉันมองตลาด – ใช่ซิพี่ ทำไมจะไม่ใช่

พี่เก็จ – แต่พี่ว่าคราวก่อนมาน่ะ พื้นมันแฉะ ๆ นะ  (ตอนนี้มันแห้ง ดูสะอาดเกินไป)

ฉัน – 555555555 พี่เก็จ!!! ก็ตอนนั้นที่มาน่ะ ฝนมันตกอ่ะ....มันแฉะทั้งเยาวราชแหละค่ะ 555555555

พี่เก็จ – 5555 แน่ใจนะ

ฉันทำหน้าขึงขัง – เชื่ออ่องซิ เจ้าแม่เยาวราช อันนี้น่ะตลาดเก่าแน่นอนล้านปูเซ็ง

จะเป็นเพราะวันนี้อากาศร้อน หรือพี่เก็จเดินแบบไม่ชัวร์ว่าตลาดเดียวกับครั้งก่อน หรือว่าเราอิ่มกันเกินไป เหนื่อยเกินไป (เพราะเดินหาวีรสุตะกี้) หรือเพราะไม่ใช่ครั้งแรก ความสนุกจึงลดลง แต่ฉันก็ซื้อขนมน้ำวุ้น 1 ช่อ (น่าจะประมาณ 1 กก.) กูช่ายก้วยสีชมพูอันใหญ่ ๆ 6 อัน ไช่เท้าก้วย 2 ถ้วย และเกาลัดอีก 1 กก. ถึงตอนนี้ของล้นถุงแล้วค่ะ พี่เก็จต้องเอาถุงของพี่เก็จออกมาช่วยระบาย เพราะไหล่ฉันเอียงไปแล้ว 1 ข้าง 5555555

พี่เก็จชวนไปกินลอดช่องสิงคโปร์ตรงป้ายรถเมล์ ครั้งก่อนแอบหมายตาไว้ล่ะซิ ฉันก็...ยังไงก็ได้ พี่เก็จบอกว่าจะช่วยระบายของเพิ่ม แต่ฉันปฏิเสธ เพราะไม่อยากให้พี่เก็จถือของหนัก ๆ เนื่องจากสุขภาพหลังพี่เก็จมีปัญหา เดิน ๆ มาถึงแยกพลับพลาไชยเจอน้อยหน่าของโปรด .... ซื้อ 2 กิโลเลย โอ้...ยังแบกกันไม่พอใช่ไหม? 55555555  ก็พี่เก็จน่ะ เวลาเดินเจออะไร ไอ้นี่อั๊บชอบ ไอ้นั่นก็อั๊บชอบ ฟังแล้วน้อยใจแทนหนุ่มปองเหลือเกิน ฉันเลยซื้อน้อยหน่าปองชอบไปฝากปอง 1 ถุง 

พี่เก็จบอกว่าจะช่วยถือก็แบ่งให้นิดหน่อย แล้วแบกที่เหลือเดินเอียงซ้ายเอียงขวา เริ่มบ่นแล้วว่าหนักชิบ..พี่เก็จให้กำลังใจว่า “สมน้ำหน้า”  ก็ขนซื้อซะอย่างกับตลาดเก่าจะเลิกกิจการวันพรุ่งนี้งั้นแหละ จะช่วยหิ้วก็ไม่ให้....แบกให้มีความสุขไปแล้วกัน

กว่าจะถึงบ้าน แทบสลบ 55555555 แต่ก็น่ะ พอถึงบ้านแล้วก็กระปรี้กระเปร่าแล้ว พี่เก็จขึ้นไปเปลี่ยนชุด ระหว่างนี้ฉันก็สำรวจ และแยกประเภทสินค้า อันไหนเอากลับบ้าน อันไหนของพี่เก็จ แล้วก็อันไหนที่จะกินเดี๋ยวนี้...ไช่เท้าก้วยไง....ทอดไช่เท้าก้วย 2 ก้อน พี่เก็จกินครึ่งก้อน ที่เหลือเทลงท้องฉันหมด งานนี้สำนึกเสียใจเล็กน้อย เพราะตอนทอดนี่ น้ำมันมันกระเด็นเซ็นซ่านไปล้านแปดทิศ สรุปพี่เก็จต้องล้างกระทะ ล้างเตา เช็ดถูพื้น...ขอโต๊ดค่า สัญญาว่า...ต่อไปจะไม่ซื้อเจ้าก้วยนี้มาทอดกินที่บ้านพี่อีกแล้ว ไม่ได้ตั้งใจเพิ่มภาระให้พี่เล้ย

ทำความสะอาดเสร็จพี่เก็จก็ไปนอนก่ายหน้าผากชาร์จแบตตารี่ 55555555 แต่มันเย็นเกินกว่าที่จะนอนกลางวัน พี่เก็จหลับตาแป๊บนึงก็ลุกขึ้น ไปเล่นเปียโนให้อ่องฟังดีกว่า....ฉันบอกด้วยความเกรงใจว่าไม่ต้องก็ได้ค่ะ วันนี้พี่เหนื่อยแล้ว พี่เก็จบอกว่าไม่เป็นไร ฉันตบมือด้วยความลิงโลดดีใจ 555555555 ก็น่ะ คิดถึงเสียงแกรนด์เปียโน ไม่ได้ฟังมาตั้งนานแล้ว – 1 อาทิตย์...555555555

พี่เก็จเล่นเพลงลาวดวงเดือนให้ฟังเป็นเพลงแรก เพราะตอนนี้ฉันกำลังฮิต 555555555 เล่นไปรอบที่ 5 พี่เก็จบอกตอนเล่นว่า...ไว้เอาเทปมาอัดด้วยนะ (ฉันเบื่อจะตายแล้วเพลงนี้) แต่ก็ยังเล่นให้ฟังอีกหลายรอบ กะให้ตายกันไปข้างหนึ่ง ไม่คนเล่น ก็คนฟังแหละ มีอีกเพลงหนึ่งที่ฉันก็ชอบมาก แต่ไม่กล้าขอให้พี่เก็จเล่น เนื่องจากพอพี่เก็จเล่นเพลเขมรไทรโยค พี่เก็จจะร้องไห้คิดถึงคุณแม่พี่เก็จ เนื่องจากเป็นเพลงโปรดของท่าน วันนี้พี่เก็จเล่นให้ฟังค่ะ ตอนนี้คงเข้าใจแล้วนะคะว่าทำไมฉันจึงบอกว่าเสียงเปียโนของพี่เก็จมันอบอุ่น มันเป็นเสียงที่ปรานีกว่าเสียงเปียโนทั่วไป?