วันอาทิตย์ที่ 9 ธันวาคม พ.ศ. 2555

มานจาปุ้ยฟีเวอร์ปายหนายเนี่ย!!!

ตื่นเช้ามาก็ปุ้ย นั่งหน้าคอมทั้งวันก็ปุ้ย ก่อนนอนยังจะปุ้ย
ปูนนี้แล้ว หูก็ตึงขั้นเทพ แต่มาฟีเว่อร์นัร้องได้เนี่ยะนะ บอกตรง ๆ ว่าไม่นึกมาก่อนเลย ที่มาชอบปุ้ย ดวงพรนี่มันมีความเป็นมาที่น่าบันทึกไว้ในบล็อกนี้ ทั้ง ๆ ที่ปุ้ยไม่ใช่เด็กวัฒนา แต่บันทึกนี้ก็ไม่หลุดคอนเซ็ปต์อยู่ดี
นับตั้งแต่ครั้งแรกที่คลิกเข้าไปฟังเพลงเสน่หาที่พี่อ้อย (wwa100) โพสต์ไว้ จนถึงวันนี้ ไม่มีวันไหนที่ไม่เคยเข้าไปฟังเสียงใส ๆ หวาน ๆ ของปุ้ยเลย ตื่นเช้ามาเปิดคอมปุ๊บ ก็เปิดคลิปเพลงของปุ้ยเบิกอรุณทันที ฟังมันตั้งแต่เสน่หา ลาวดวงเดือน ลาวคำหอม เพลงประกอบหนังก้านกล้วย Just fine ฯลฯ คลิกฟังมันทุกเพลงที่ปุ้ยร้อง เพลงไหนปิ๊งก็จะฟัง ๆ ๆ ๆ ซ้ำอยู่นั่น เพลงโบราณอย่างลาวคำหอม ฟังจนร้องตามได้ แต่ห้ามขอให้ร้องให้ฟังนะ no way station 555555
แล้วก็เกิดความสงสัยว่า ถ้าได้ฟังสด ๆ มันจะเป็นจังได๋น้อ? และแล้วก็ได้ข่าวจากตัวปุ้ยเอง ...ชอบมากขนาดเขียนเมลคุยกัน คิดดูแล้วกันว่ามากขนาดไหน? มาถึงตรงนี้ต้องขอแสดงความชื่นชมไว้ณ ที่นี้ด้วย เพราะปุ้ยคงไม่ได้มีฉันเป็นแฟนเพลงคนเดียวที่เขียนเมลคุยกับปุ้ย เห็นที่ตอบฉัน ฉันก็คิดว่าปุ้ยคงตอบทุก ๆ คน... ปุ้ยบอกว่าวันอาทิตย์จะไปร้องเพลงที่สวนหลวงร.9 ถ้าฉันอยากเจอตัวปุ้ยเป็น ๆ อยากฟังเพลงสด ๆ ก็ขอเชิญไปฟังได้
สวนหลวงร.9!!! ถึงบ้านจะอยู่ใกล้ ก็ไม่ได้ไปเป็นปีแล้ว เพราะไม่นิยมเดินออกกำลังกาย 5555 แต่ครั้งนี้ต้องไป ต้องไป ต้องไป แค่ตัวหนังสือ ทุกคนคงสัมผัสได้ว่าฉันตื่นเต้นขนาดไหน 555555 R E W สไตล์นพพรแหละ ตื่นเต้นมันได้ทุกเรื่อง แก่ตัวเมื่อไรคงไม่แคล้วมีปัญหาโรคหัวใจ  แต่ฉันก็ยังวิตกเล็กน้อยว่าจะฝ่าฟันเด็ก ๆ เข้าถึงตัวปุ้ยได้เหรอ? เลยส่งเมลไปถามว่าขอเจอก่อนแฟน ๆ จะรู้ว่าปุ้ยมาได้ป่ะ 555555 ปุ้ยก็ตอบกลับมาว่าจะไปถึงสวนหลวง 15.40 น. (งานเริ่ม 6 โมง) ฉันเลยบอกว่างั้นฉันไป 4 โมงเย็น น้องปุ้ยอย่าไปโพสต์ใน fb นะว่าน้องมา 4 โมง เดี๋ยวป้าจะเบียดคนไปไม่ถึงตัว 5555555 (เวลาอยากให้ปุ้ยเห็นใจก็แทนตัวว่าป้า แต่ปกติแทนตัวว่าพี่ 55555)
งานนี้มีเพื่อนไปฟังด้วยกัน ก้อยศศิโสภา และจุ๊บช่อแก้ว ขอบคุณเพื่อนที่รักและเข้าใจ บางทีอาจจะเป็นห่วงด้วยว่าฉันจะไปได้ไงคนเดียวมืด ๆ ค่ำ ๆ รถเก๋งก็ไม่มีใช้ 5555555 เพื่อนบอกว่าจะมารับที่บ้าน ฉันบอกไปว่าไม่ต้อง ฉันไปเองได้ (เพราะมีนัด 555555) ก็เลยว่าจะไปเจอกันที่นั่น นัดไว้เบื้องต้นคือ s&p เพราะตรงนั้นมีสระน้ำใหญ่ ฉันคิดวาน่าจะร้องบริเวณนั้นแหละ
พอถึงเวลาฉันก็ไปถึงสวนหลวงประมาณ 4 โมงกว่าเล็กน้อย ใช้เวลาเดินหาเวทีอีกครึ่งชั่วโมง (ได้ออกกำลังกายตอนนี้เอง 55555) เพราะเขามีเวทีหลายเวที ก้อยบอกภายหลังว่ามีถึง 4 เวที! แต่ละเวทีก็ไกลกันมาก พอที่จะไม่ให้เสียงตีกัน กว่าจะเดินมาถึงเวทีสนามราษฎร์ก็เกือบรากเลือด พอเดินมาถึงสิ่งแรกที่ทำคือหาคนช่วยโทรแจ้งก้อยและจุ๊บว่า...ปุ้ยร้องที่ไหน เพราะว่าถ้าให้เดินไปเจอที่ s&p ตามนัดดั้งเดิม เดินกลับไปฟังคลิปที่บ้านเลยดีกว่า 555555 แบบว่าเดินจนงงไปหมด ไม่สันทัดพื้นที่....
ตอนนี้รู้แล้วว่าเวทีไหน และรู้ด้วยว่าน้องปุ้ยอยู่ตรงไหน แต่เข้าไปไม่ได้นี่ซิ ดีที่ขอเบอร์มือถือปุ้ยไว้ เลย sms ไป ปุ้ยก็ตอบมาทันทีว่าตอนนี้นั่งแต่งหน้าอยู่ ออกมาไม่ได้ ถ้าออกมาได้เมื่อไรจะรีบแจ้งให้ทราบ ฉันก็บอกว่าโอเค ไม่มีปัญหา ตามสบาย เพราะไม่ได้คาดหวังอะไรหรอก (จริงเหรอ? 555555 ไม่จริงเท่าไร)
นั่งรอเพื่อนสักพัก น้องปุ้ยก็ sms มาบอกให้ฉันไปหาตอนนี้เลยได้หรือเปล่า ได้ซิ..ทำไมจะไม่ได้ นั่งจองเก้าอี้ให้แดดส่องจนฝ้าจะขึ้นหน้าละ ลืมทา sun block มาซะด้วย ตอนที่เดินไป เห็นปุ้ยกำลังมองหาฉันอยู่แล้ว ขอชื่นชมจริง ๆ ว่าน้องใส่ใจแฟนคลับมากมาย เพราะฉันไม่เคยส่งรูปให้ แต่น้องปุ้ยคงจะหาเอาใน fb  พอเดินไปถึง น้องก็ไหว้ทักทาย น่ารักจนต้องขอกอดหลายที 5555555 จะฟินไปไหน ปุ้ยพาน้องคีย์มาด้วย น้องคีย์ก็น่ารักไม่แพ้กัน ทีแรกนึกว่าญาติหรือเพื่อนของปุ้ยมายืนเป็นเพื่อน มองไปมองมา เอ๊ะ น้องคีย์หรือเปล่า? น้องคีย์ตอบด้วยเสียงและยิ้มหวาน ๆ ว่า “ใช่ค่า” ก็เลยได้ถ่ายรูปกัน 3 คน สาว สาว สาว ไว้เราเปิดวงกันนะ แต่พี่ขอนั่งฟังนะ 5555555
กลับมาที่นั่งได้แป๊บนึงทั้งก้อย ทั้งจุ๊บก็โทรเข้ามา จุ๊บมาถึงก่อน ไม่น่าเชื่อว่าหากันจนเจอ พอเจอจุ๊บก็สบายละ 55555 พอก้อยโทรมาก็ยื่นมือถือให้จุ๊บได้ทันที ก่อนหน้าต้องอาศัยคนข้าง ๆ ช่วยฟังช่วยพูด พวกเขาคงงง และนึกในใจ ไม่ได้ยินทำไมใช้มือถือรุ่นเก่า ไอ้รุ่นใหม่ ๆ ที่มันคุย line น่ะทำไมไม่ใช้คะคุณป้า เอ่อ ป้า can’t afford  iphone อ่ะจ้ะ
พอก้อยมาถึง จุ๊บก็พาพวกเราไปนั่งที่นั่งเกือบ VIP ใกล้เวทีกว่าเดิม 500 เมตร เก้าอี้ก็นุ่มสบายหลังและก้น บางทีอดคิดไม่ได้ว่าคงเป็นอานิสสงส์จากการที่เลี้ยงไอติมคณาจารย์ในงานวัฒนาแฟร์เมื่อวาน ผลกรรมดีตามมารวดเร็วทันใจจริง ๆ อย่างไรก็ขอบคุณจุ๊บมาก ๆ ที่เหมือนมาเพื่อจัดแจงให้เพื่อนได้นั่งฟังเพลงสบาย ๆ โดยเฉพาะ เพราะจุ๊บไม่ได้อยู่รอฟังปุ้ย แต่กลับไปก่อนเพราะมีธุระต้องไปสนามบิน
เหลือฉันกับก้อยสองคน ก้อยผู้ตัดสินใจละจอ ไม่ลุ้นคนเข้ารอบ the voice วันนี้ แต่ตามมาฟังคนตกรอบ the voice กับฉัน สองป้านั่งในวงแฟนคลับ af star แฟนของใครก็จำชื่อไม่ได้แล้ว จำได้แต่ปุ้ยตุ้มคีย์ 5555555 หนู ๆ มีป้ายไฟมาเชียร์พร้อมสรรพ ฉันนั่ง ๆ อยู่พักนึงอดใจไม่ได้ ยื่นหน้าไปถาม...น้องจ๊ะ ป้ายเนี่ยะมันเปลี่ยนชื่อได้ไหม 55555555กะว่าถ้าเปลี่ยนได้ จะขอยื้มแป๊บนึง ดีที่ไม่โดนแฟน ๆ af เอาป้ายทุ่มยัยป้าจอมซ่า
กว่าปุ้ยจะขึ้นเวที ฉันรอด้วยความอดทน อดทนแค่ไหนไปถามก้อยดูได้ 555555 พอปุ้ยขึ้นเวที ไม่มีไฟแต่มีเสียง ส่งเสียงเชียร์ดังลั่น เว่อร์จนวัยรุ่นแอบค้อน แต่หาได้แคร์ไม่ 555555 หน้ามันแผล็บเลยทั้งปุ้ย พี่ตุ้ม และคีย์ เสียเวลาแต่งหน้าอยู่ตั้งนาน ตอนที่ฉันไปหาเมื่อเย็น หน้ายังนวลผ่องเพราะเพิ่งแต่งเสร็จหมาด ๆ คงเพราะอากาศ และไฟที่ส่องเวที เสียงเพลงไม่ได้เพราะเท่าฟังจากคลิป อาจจะเพราะสถานที่เปิดและกว้าง ลำโพงอาจจะติดไม่ดีพอ แต่เมื่อฟังเทียบกับคนอื่น ๆ ที่ขึ้นมาร้องทั้งหมด พูดกันแบบไม่ลำเอียงเลยนะ ..แค่เข้าข้างเต็มตัว 555555  ว่าเสียงปุ้ยไพเราะโดดเด่นที่สุดจริง ๆ
พอปุ้ย พี่ตุ้ม คีย์ลงเวที ฉันก็สะกิดถามก้อย เธอว่าเขาจะขึ้นมาร้องอีกไหม? ถ้าไม่มี...กลับเหอะ 55555555 ก้อยบอกว่ารอดูไปก่อน ก็เลยได้ฟัง af star ยิ่งฟังก็ยิ่งรู้สึกว่าปุ้ยเป็น the moon among the stars จริง ๆ เสียงปุ้ยนั้นเพราะ เหมือนที่ก้องวิจารณ์ไว้ใน the voice ว่าเพลงลูกกรุงคงไม่มีใครร้องได้เพราะเกินคุณปุ้ย.... โอเค ๆ ๆ ไม่อวยละ 5555555
หลังจากนั่งสักพักแน่ใจแล้วว่าปุ้ยคงไม่ชึ้นเวทีแล้ว ก็ตัดสินใจลุกกลับกัน แต่ขอแวะไปที่เต้นท์หน่อย อยากเจอพี่ตุ้ม หนุ่มใหญ่ เสียงและบุคลิกอบอุ่นสักครั้ง ไปถึงก็มอง ๆ หา ไม่เจอ ก้อยชี้ให้ดู นั่นปุ้ย...ไหน ๆ ๆ ทำไมมองไม่เห็นอ่ะ 555555 ก้อยต้องพาจูงไปใกล้ ๆ เออจริงด้วย!!! เป็นแฟนเสียงอ่ะ – ข้อแก้ตัวของคนแก่สายตาฝ้าฟาง ปุ้ยกำลังนั่งเซ็นซีดีให้แฟน ๆ ขายดิบขายดีเลยงานนี้ ขอแสดงความยินดีด้วยนะจ๊ะ
เลยได้ถ่ายรูปกับปุ้ยอีกครั้ง มีความสุขน่าดู...ขากลับเดินหารถกับก้อยซะเกือบเช้ากว่าจะเจอ 555555 ไม่เว่อร์สักครั้งได้ไหมอ่อง? ...เดินย้อนไปย้อนมา มืดก็มืด แถมบางช่วงถนนก็เปลี่ยว เลยบอกก้อยว่าเรียกมอเตอร์ไซด์เหอะเธอ พอดีตรงนั้นมีมอเตอร์ไซด์คันหนึ่งกำลังจะกลับบ้าน เลยขอร้องให้เขาช่วยพาหารถก่อน ซ้อน 3 เป็นครั้งแรกในชีวิต ดีที่อยู่ในสวนหลวง ไม่มีรถราขวักไขว่ มิฉะนั้นอาจจะไม่ได้กลับมานั่งเขียนบันทึกนี้ก็ได้ ต้องแวะไปหยอดข้าวต้ม+น้ำเกลือ บางทีอาจจะแถมธาตุเหล็ก (เลือด) ก่อน
ก้อยยืนยันว่าจะไปส่งถึงบ้าน ทั้ง ๆ ที่อยู่คนละทิศ ไม่เพียงเท่านั้นยังแวะเลี้ยงข้าวต้มก่อนด้วย ตอนกินข้าวต้ม ก้อยก็ออกแบบข้อสอบวิชาปุ้ย ดวงพร พงศ์ผาสุก ถามอะไรมาตอบได้หมด ถ้าตอนเรียนตอบได้ขนาดนี้ ป่านนี้เป็นนักเรียนดีเด่นไปแล้ว 555555 ขอจบแบบห้วน ๆ แค่นี้แล้วกันนะคะ 55555555 แค่นี้พี่ Tippy ก็ถึงกับร้องโอ๊ยยยยยใน fb เมื่อเช้าแล้ว 5555555555.

ไม่มีความคิดเห็น: