ช่วงเวลาสุขสันต์กับป้าจีรวัสส์ แม่ย่านางแห่งวัฒนา

Incredibly happy time…..

10 มิย. วันนี้ฉันไปเยี่ยมป้าจีด้วยความคิดถึง แล้วเราก็ใช้เวลาด้วยกันอย่างสนุกสนาน จนฉันอยากจะบันทึกไว้ในความทรงจำ นับจากวันที่ฉันพี่หนิงป๊ากได้ไปสวัสดีปีใหม่ที่บ้านป้าจี ก็6 เดือนแล้วที่ฉันไม่ได้เจอป้าจีเลย วันนี้เพิ่งได้ฤกษ์ ฉันไปถึงบ้านป้าจี ประมาณ 10.30 น. ไปช้ากว่าเวลานัดเพราะมัวเดินเอ้อระเหยลอยชายเลือกซื้อผลไม้ติดมือไปหน่อย ได้มะละกอ กับฝรั่ง ซึ่งเป็นผลไม้มีประโยชน์ต่อสุขภาพ

ป้าจีลงมาหาในชุดอยู่บ้านสีชมพู ยังคงสดใส ใจดีเหมือนเดิม มีเรื่องคุยกันมากมาย ป้าจีบอกว่ามีคนให้กล้องดิจิตอลมา เอามาให้ฉันสอนให้ป้าจีใช้ ฉันก็เลยบอกป้าจีว่าไม่มีคอมพิวเตอร์ไม่สะดวกหรอกค่ะ ป้าจีใช้ ipad เถอะ วางแผนจะสอนให้ป้าจีเล่น facebook 5555555 ป้าจีฟังแล้วก็บอกว่า ป้าแก่แล้ว มานั่งพิมพ์นั่นพิมพ์นี้ไม่ไหวมั้ง ฉันก็บอกว่ามันมี icon ป้าจีแค่ส่ง icon ก็พอ เช่นหน้ายิ้ม...แปลว่าป้าจีสบายดี หน้าบึ้ง..แปลว่ากำลังไม่พอใจ เป็นต้น แล้วบอกว่าถ้าป้าจีมี ipad จะได้สื่อสารกับฉันได้ไม่ต้องผ่านจิ๋ม แบบว่าพอฉันนัดมาวันจันทร์ ถ้าป้าจีโอเคก็ส่งหน้ายิ้มมา  ไม่โอเคก็ส่งหน้าบึ้ง ป้าจีบอกว่า...เออ น่าสนใจดี แล้วถ่ายรูปก็ดูภาพได้ทันที จอใหญ่เห็นชัดด้วย ถ้าป้าจีซื้อฉันจะมาสอนให้จนกว่าป้าจีจะใช้เป็น 

จริง ๆ ฉันก็ใช่ว่าจะ expert ทาง ipad แต่ถ้าสอนแค่ถ่ายรูป กับส่งเมล (ไว้คุยกับฉันโดยเฉพาะ 55555) เห็นจะพอได้

 ตอนแรกฉันชวนป้าจีออกไปกินที่ terminal 21 อยากให้ป้าจีไปชิมเนื้อกระทะที่ pupper lunch แต่ระหว่างคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้ ฉันเล่าให้ป้าจีฟังว่าฉันทำหลนกิน ป้าจีฟังวิธีทำหลนซะเกิดเปรี้ยวปากอยากกินหลนปูเค็มขึ้นมา

พอฉันเล่าไปว่าวันที่ 26 นี้พี่เจนจะชวนวัฒนาหลายรุ่นไปกินข้าวแช่ที่ร้านของญาติป้าจี ป้าจีก็ร้องว่า อยากไปด้วย แต่ว่ามันตรงกับวันอังคารซึ่งเป็นวันที่ป้าจีนัดเพื่อนมาสังสรรที่บ้าน ป้าจีก็เลยบอกฉันว่า งั้นวันนี้ป้าพาอ่องไปกินข้าวแช่บ้านประชาชื่นก่อนละกัน ป้าจีโทรนัดเพื่อนที่อยู่แถวนั้นไปกินด้วยกันอีก 2 คนค่ะ

ทีแรกก็แปลกใจ แต่พอไปรับเพื่อนที่บองมาเช่ก็ถึงบางอ้อ 5555555 ป้าจีอยากกินหลนปูเค็มน่ะค่ะ เลยไปซื้อ.... เมื่อวานก็เพิ่งกินข้าวแช่ที่ร้านท่านหญิงมาแหม็บ ๆ วันนี้กินอีกแล้ว แต่ก็ยังไม่เบื่อเลยค่ะ ข้าวแช่บ้านประชาชื่นอร่อยที่สุดเท่าที่เคยกินมาในปีนี้  ขำว่าตอนกินข้าวแช่ ฉันบอกเพื่อนป้าจีถึงวิธีการกินที่ฉันเพิ่งรู้ไม่นานนี่เองว่าจะกินข้าวแช่ให้อร่อย เขาไม่ใส่กับลงในชามข้าว แต่จะกินกับแล้วกินข้าวตามค่ะ ทั้งนี้เพื่อไม่ให้ข้าวคาว ฉันก็เลยเที่ยวบอกใคร ๆ เวลาเห็นเขากินผิดวิธี ป้าจีก็กระซิบว่าไม่ต้องบอกเขา เพราะเขากินผิดไปแล้ว ฉันก็...เอ้อ..บอกไปแล้วอ่ะ 555555 เลยได้หัวเราะกันทั้งโต๊ มีกับอย่างหนึ่งในชุดข้าวแช่ร้านนี้ที่ฉันไม่เคยเจอที่อื่น คือพริกแห้งยัดไส้ปลาหวานทอด ฉันไม่คิดจะกินพริกแดง ๆ แต่ป้าจีชวนให้ชิม ถ้าป้าจีไม่ได้ชวนชิม ฉันคงพลาดอาหารอร่อยไปแล้ว พอกินหมดเกลี้ยงทุกอย่าง ก็บอกป้าจีว่าชอบพริกนี่มาก ๆ ป้าจีเลยถามว่าเมื่อวานไปกินร้านท่านหญิง เขาไม่มีพริกนี่ให้เหรอ ต้องมีซิ เพราะร้านนี้ก็เอาสูตรมาจากที่นั่น ฉันเลยไม่แน่ใจตกลงเมื่อวานที่ไปกินร้านท่านหญิงมีพริกนี่หรือเปล่า กลับมาบ้านตอนกลางคืนคุยกับม่วง ม่วงยืนยันว่าร้านท่านหญิงไม่มี

 ระหว่างกินข้าวแช่ก็คุยกันอย่างหรรษากับป้าจี สนุกสนานจนบางตอนป้าจีเผลอแทนตัวเองว่า “พี่” 55555555 เนื่องเพราะเวลาฉันคุยกับป้าจีถึงน้องสาวของป้าจี ฉันจะเรียกว่าพี่รัชนีบูล  เหมือนกันกับที่ฉันเรียกพี่หมอกัลยา ในขณะที่เพื่อน ๆ เรียกป้าหมอ

พอขึ้นรถ หลังจากที่ส่งเพื่อน ๆ ลงที่บองมาเช่แล้ว ฉันก็ถามป้าจีว่ามียาต้องกินหรือเปล่า? เพราะเห็นมีร่วมยามาด้วยน่ะค่ะ ป้าจี –วิตามินน่ะ  

แล้วป้าจีก็ย้อนถามฉันว่า ...ป้าต้องกินไหม? (อ้าว 555555 อ่องไม่ใช่คนจ่ายยานะคะ)

ฉัน-กินซิคะ จะได้แข็งแรงอายุยืน ๆ อย่างน้อย 110 ปี

ป้าจี-แล้วอ่องต้องอยู่เป็นเพื่อนนะ (เอ้อ...อ่องจะพยายามค่ะ)

ฉัน –วิตามินนี่ต้องกินตอนไหนเหรอคะ

ป้าจี-หมอบอกว่ากินหลังอาหาร

ฉันเลยหยิบน้ำเปล่าให้ป้าจี

ฉัน-งั้นป้าจีกินเลยค่ะ เพิ่งกินข้าวเสร็จเมื่อกี้พอดี

ป้าจีก็เปิดร่วมยา หยิบวิตามินขึ้นมา

ฉัน-วิตามินอะไรเหรอคะ

ป้าจีตอบชื่อวิตามิน และสรรพคุณ ฉันลืมไปแล้ว  แล้วก็กินทีละเม็ด ๆ ก่อนกินจะบอกชื่อพร้อมสรรพคุณเสร็จสรรพ เพลินมากเลยค่ะ 5555555 แปล๊บเดียวน้ำเกือบหมดขวดเพราะวิตามินที่กินไปสิบกว่าเม็ดได้  ป้าจีบ่นยิ้ม ๆ ว่าเหนื่อยเลย ถ้าไม่ใช่อ่องบังคับ ป้าไม่กินหรอกนะ ขี้เกียจ.... เอ้อ...แต่อ่องป่าวบังคับนะคะ 55555555

แล้วฉันก็คุยเรื่องครูผกายให้ฟัง อยากให้ป้าจีอายุยืนแบบนั้น ป้าจีเลยบอกว่าครั้งหน้าไปเยี่ยมครูผกายบอกป้าด้วย ป้าจะไปด้วย ฉันก็รับปากด้วยความยินดี พอป้าจีรู้ว่าครูผกายอยู่แถวองรักษ์ ก็บอกว่าเสร็จแล้วป้าจะพาไปกินข้าวที่บางปะหัน รู้จักไหม? ฉันบอกว่าพอรู้ว่าอยู่อยุธยาแต่ไม่เคยไปค่ะ แต่ปกติแล้วพี่เจนจะพาไปกินที่แม่ศรีเรือน ป้าจีก็บอกว่าจะพาไปบางปะหัน รับรองว่าทุกคนจะพอใจ ยังไม่ถึงเวลาไป แต่ฉันก็เริ่มสนุกแล้ว นึกอยากให้ถึงเดือนกพ.ปีหน้าไว ๆ หรือว่าเราจะไปเยี่ยมกันก่อนดีคะพี่เจน?

พอรถวิ่งมารัชดา แถวบ้านพี่เก็จ ฝนก็เริ่มตก ป้าจีก็เป็นห่วงฉันถามว่าจะกลับยังไง ป้าไปส่งให้ก่อนไหม? แต่ฉันรู้ว่าเย็นนี้ป้าจีมีดินเนอร์ที่ต้องไป อยากให้ป้าจีกลับบ้านไปพักผ่อนมากกว่าเลยบอกป้าจีว่าไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวไปเดินหลบฝนที่ terminal ก่อน ป้าจีจึงให้คนรถขับไปส่งถึงประตูเข้าห้าง ก่อนลงก็ยังถามไถ่ด้วยความอารีว่าเดินคนเดียวได้แน่นะ ฉันจากป้าจีมาด้วยรอยยิ้มเต็มดวงตา เพราะหลายชั่วโมงที่เราอยู่ด้วยกัน คุยเรื่องหรรษากันนั้น ใกล้เคียงกับเวลาที่ฉันอยู่กับครูชัชว์เลยทีเดียว ขอบคุณคุณป้าจีนะคะ สำหรับเวลาดี ๆ ที่ให้หนู

บทความนี้ภาพประกอบไม่สด เพราะฉันไม่ได้เอากล้องไปค่ะ คราวหน้าเจอป้าจีคงสดแล้ว เพราะป้าจีจะมี ipad แล้ว...