62 ขวบพี่เจน

แต่คนมีความสุขคือฉัน...ซะงั้น

วันอาทิตย์ที่ 2 ตุลาที่ผ่านมา ฉันได้หวนกลับไปเยือนบ้านยุ้งข้าวอีกครั้งเป็นครั้งที่ 3 และสนุกสุดเหวี่ยงจริง ๆ พร้อมหน้าพร้อมตาสมาชิกแก๊งสุโค่ยทั้งเก่าและใหม่ และว่าที่ ตั้งแต่วันที่เรา...ฉัน พี่เจน พี่พัข ป๊าก และพี่วุฒิก่อตั้งแก๊งนี้มาจนวันนี้มีสมาชิกเพิ่มขึ้นใหม่อีก 2 คน กำลังคิด(แต่คนอื่นทึกทักกันไปแล้ว)อีก 1 คน ยิ่งวันก็ยิ่งผูกพันกัน ยิ่งนานก็ยิ่งไร้สาระ 55555555 ส่วนใหญ่คนจะเพ่งเล็งมาที่ฉันและพี่เจนแหละผู้ต้องสงสัยเบอร์1+2 ที่ทำให้ภาพของแก๊งดูบ๊องขึ้นทุกวัน 555555 คนอื่น ๆ ก็คงไม่กระไรนัก แต่ป๊ากอาจจะไม่ปลื้มเท่าไร

เที่ยวนี้ป๊ากต้องไปรับแก้ว ฉันเลยจะไปกับพี่หนิงและพี่เก็จแทน จะได้นำทางด้วย ก็นัดกันว่าไปเจอกันที่ BTS จตุจักร แต่พี่หนิงบอกป๊ากทางมือถือว่าให้รอฝั่งหน้าธนาคารทหารไทย ฉันก็คิดว่าหน้าธนาคาร พอเช้าวันนั้นก็นั่งรถเมล์ไปลงป้ายหน้าธนาคารเด๊ะเลย ระหว่างรอ เอ๊ะ...ทางลง bts อยู่ตั้งนู่นนิ ตกลงรอถูกป่ะเนี่ยะ 55555555 แล้วพี่เก็จอยู่หนายยยย เลย sms ไปบอกพี่หนิงว่ายืนรอหน้าธนาคารเลยนะคะ พี่หนิงตอบกลับมาว่า on my way...

สรุปว่ารอผิดตำแหน่งนิดหน่อย แต่ก็โชคดีที่เจอกัน พี่หนิงรับฉันก่อนแล้วไปรับพี่เก็จ แล้วก็ขึ้นทางด่วนพร้อมแผนที่  ฉันเคยไปบ้านพี่เจนมา 2 หนแล้วก็จริง แต่จำไม่ค่อยได้หรอกค่ะ 555555 จำได้แต่ว่าลงทางด่วนสุขสวัสดิ์แล้วตรงไปเรื่อย ๆ พอพี่หนิงถามว่าถ้าเราจะลงดาวคะนองล่ะ? ก็พี่หนิงจะไปลงดาวคะนองให้หลงทำไมล่ะค้า เง้อ.....

อย่างไรก็ตาม เพราะมีแผนที่ และมีคนเคยมาอย่างฉัน เราก็เลยไม่หลงทาง แถมมาถึงก่อนใครอีก หลังจากรับคำอวยพรและของขวัญจากน้อง ๆ 3 คนแล้ว พี่เก็จให้ตุ๊กตาแมวคู่พี่เจนแต่ด้วยความที่รู้ว่าพี่เจนชอบหมา เลยพูดผิดว่าเป็นตุ๊กตาหมา ฉันก็เลยแซวว่าหมาพี่หน้าเหมือนแมวจัง 55555 พี่หนิงทำเค้กอร่อยที่สุดในประเทศไทยมาเป็นของขวัญ สบายจัง...กี่งาน ๆ ก็มีเค้กให้ แถมคนรับก็ชอบเพราะอร่อย ไอ้ฉันทรัพย์ก็จาง ความสามารถก็น้อย ได้แต่วาดการ์ดวันเกิดระบายสีน้ำให้พี่เจน แต่พี่เจนขา เก็บรักษาไว้ดี ๆ นะ ศิลปินปิกัสอ่องตายเมื่อไร อาจจะได้ราคา 55555555

จากนั้น เราก็ไปที่ท่าน้ำกัน พี่เจนพาไปเลี้ยงเต่าค่ะ เต่าบ้านพี่เจนสงสัยจะจบจากวัฒนา ชอบกินกล้วยน้ำว้า แรก ๆ พี่หนิงกับพี่เก็จนั่งดูพี่เจนบิกล้วยป้อนบรรดาเต่าน้อยผู้ไม่หิวโหยแต่ตะกละ ดู ๆ ไปก็พร่ำชมว่าเต่าน้อยช่างน่าเอ็นดู และท่าทางเชื่องจังนะคะ ฯลฯ พี่เจนเลยชวนให้ป้อนกล้วยเต่า ทั้งพี่หนิง พี่เก็จก็ประมาณกลัว ๆ กล้า ๆ (กลัวมากกว่ากล้า 55555) ป้อนไปก็วี้ดว้ายไป แรก ๆ ฉันหวิดทำกล้องตกน้ำเพราะความวี้ดว้ายของสองพี่นี่แระ ตอนนี้เองที่เพิ่งสังเกตแว่นตาใหม่ของพี่เก็จ นอกจากเลนส์โตปิดรอยเหี่ยวย่นไปได้ครึ่งค่อนใบหน้าแล้ว ยังมีสีกรอบเทรนด์พี่เจน..ม่วงจ๋ามาเชียว ทั้งสีทั้งรูปแบบแว่นเห็นแล้วนิยมคนใส่ว่าช่างกล้า 555555 แต่ก็น่ะ คนสวยใส่อะไรก็สวย (จะบ้าพี่เก็จออกหน้าออกตาไปแล้วยัยอ่อง 555555) ป้อนจนกล้วยหมดหวีแล้ว พี่เจนก็บอกว่า...พี่เตรียมจักรยานให้อ่องแล้วนะ 

เรื่องของเรื่องมาจากว่าเมื่อสักเดือนก่อน พี่เจนเคยชวนไว้ว่าจะไปร่วมกิจกรรมของ YWCA ที่เกาะเกร็ดกัน แล้วฉันก็ขอว่าในโปรแกรมให้มีการขี่จักรยานเที่ยวด้วยนะคะ จริง ๆ แล้วขี้เกียจเดิน แล้วก็เป็นคนชอบขี่จักรยานเล่น แต่เพราะฝนตกหนัก กิจกรรมที่เกาะเกร็ดได้ระงับไป แต่พี่เจนไม่เคยลืมกิเลสของน้อง เลยจัดให้มาขี่เล่นที่บ้านพี่เจนแทน

ฉันก็บอกว่าเดี๋ยวค่อยขี่ ขอเดินชมสวน + ถ่ายรูปพี่ ๆ ก่อน พี่เจนก็นำน้อง 3 คนเดินชมสวน ฉันก็ถ่ายรูปไปเรื่อย จนไปเจอละมุดสีดา เกิดมาก็เพิ่งเคยได้ยินนี่แหละค่ะว่านางสีดา...นอกจากเพาะมะเขือลูกเล็ก ๆ แล้วยังเพาะละมุดด้วย อีกหน่อยจะมีทุเรียนสีดาไหม? เอามาดูใกล้ ๆ ดูยังไงก็หน้าตาเหมือนพุทรา แล้วรสชาติจะเป็นละมุดไหมน้อ? ตอนนี้ยังชิมไม่ได้ ต้องเก็บไปไว้ที่บ้านให้มันสุกเสียก่อน มีแนวต้นไม้พุ่มดอกสีม่วงอมฟ้า ไม่รู้ชื่อต้นอะไร แต่ว่าดูสวยมากค่ะเลยถ่ายรูปตรงนี้หลายใบ แล้วฉันก็เอากล้องฝากพี่เจนไว้ วิ่งไปเอาจักรยานมาขี่เล่น เพราะเบื่อชมสวนแล้ว แต่พี่ ๆ 3 คนยังคงเดินชมสวนต่อไป มีแวะมาดูพี่หนิงพี่เก็จเก็บเชอร์รี่ เห็นพี่ ๆ เขานิสัยดีเก็บแต่ที่ร่วง ๆ บนดินเลยทักออกไปว่า "พี่ไม่กลัวเชอร์รี่เปื้อนฉี่หมาเหรอคะ? บนต้นก็ตั้งเยอะตั้งแยะไม่เก็บ"  พี่หนิงพี่เก็จเปลี่ยนเป้าหมายทันที เลิกแล้วค่ะ หนูเลิกนิสัยดีแล้วค่ะ 55555555 ตอนนี้แขกเหรื่อท่านอื่น ๆ ก็ทยอยกันเดินทางมาถึง พี่พัชมาด้วยเสื้อสีชมพูเข้ากับเฝือกสี Shocking pink สุด ๆ ปิดท้ายด้วยป๊าก+แก้ว เมื่อแขกเหรื่อมากันพร้อมหน้าพร้อมตา มีพี่วุฒิและพี่ตุ้มเป็นตากล้องของงาน ฉันก็เก็บกล้องตัวเอง อยากได้รูปไหนก็ขอให้พี่วุฒิกับพี่ตุ้มช่วยถ่ายให้ แล้วยังชวนพี่ตุ้มมากระโดดหน้ารูปปั้นคุณพ่อพี่เจนอีก กระโดดกัน 2 คนไม่พอ ยังชวนพี่ tippy และสุโค่ยทั้งหลายมาแจมด้วย พี่พัชเท่มาก ขาหักกระโดดไม่ได้ แต่ร่วมแจมด้วยการยกไม้ค้ำ คิดได้ไงมุกเจ๋ง ๆ แบบนี้? ระหว่างเขาถ่ายรูปกันทักทายกัน ฉันก็ออกไปขี่จักรยานเล่นอีก บ้าขี่จักรยานจนพลาดรูปหมู่วัฒนาหลากรุ่น พี่ ๆ เล่าว่าตะโกนเรียกก็ไม่ได้ยิน พี่เจนแซวว่ามัวแต่ขี่จักรยานหน้าตั้งไม่สนอินทร์สนพรหมใด ๆ 555555 แต่ก็จริงแหละ ใครเขาจะทำอะไรกัน ฉันไม่ได้สนใจ ขี่จักรยานเล่นจนหิวแล้วถึงได้เข้าบ้าน

พี่เจนจัดอาหารแบบบุฟเฟ่ต์ ซึ่งเต็มไปด้วยนานาชนิดแสนอร่อย ป๊ากเอาน้ำมะพร้าวมาเสริมด้วย วันนี้ได้ดื่มน้ำผลไม้ ทั้งน้ำลำไยและน้ำมะพร้าว ผิวพรรณผุดผ่องนวลใยทันที มีเกาเหลาเนื้อเจ้าที่เยาวราชด้วย แฟนบุ๋มเอามา บุ๋มบอกว่าไม่ใช่แฟน...งั้นคงเป็น”เพื่อนสนิท” อร่อยจริง ๆ นี่แหละน้าคนมีบุญ...ครั้งก่อนที่ไปเยาวราชกันทำตัวงี่เง่าไม่ยอมกิน วันนี้อารมณ์เบิกบาน ก็ยังมีมาให้กิน สรุป-สำนึกผิดมั่งไหมเนี่ยะ? -*-

หลังจากอิ่มแล้ว ก็มีคาราโอเกะ แรก ๆ พี่เก็จก็ร้องสลับกับพี่หนิง ไป ๆ มาๆ โดนพี่สปันยึดไมค์ 55555555 พี่เก็จเลยผันตัวเองจากนักร้องมาเป็นหางเครื่องแทน งานนี้มันส์มากค่ะ เพราะพออิ่มกันครบแล้ว สุโค่ยทุกคนเว้นพี่พัชกับฉันก็มาร่วมวงเต้นกันด้วย มันส์หยดจริง ๆ ฉันถ่าย vdo ได้แป๊บนึงแบตก็หมดซะงั้น เสียดายจริง ๆ เลยได้แต่ยืนดู แล้วแอบกระตุ้นช่างกล้องหนุ่ม 2 หนุ่มให้ช่วยเก็บภาพ เพราะกล้องฉันถ่ายไม่แจ่มในแสงน้อย ๆ

และก็ถึงเวลาเป่าเทียน พี่เจนไม่ได้เป่าคนเดียวค่ะ แต่รวมคนเกิดเดือนตุลา ได้แก่พี่เจน พี่ตุ้ม เบนซ์ และใครอีกจำไม่ได้แล้ว มีแชมเปญด้วย ฉันก็เกิดนึกสนุกอยากจิบขึ้นมาเชียว ป๊ากมองหางตา 5555555 จิบไปได้หน่อยมีคนมาชนหกไปหมด เลยไปเอาแก้วใหม่ ความที่เป็นคนแดงง่าย จิบไปไม่เท่าไร ก็แดงฉานไปทั้งหน้าทั้งตัว แล้วง่วงอีกต่างหาก เลยออกไปขี่จักรยานแก้ง่วง ขี่ได้ 3 รอบยางระเบิด 55555555 สงสัยจักรยานทำงานหนักไปหน่อย กลับเข้าบ้านพร้อมตัวที่แดงขึ้นกว่าเดิม จนไม่แน่ใจว่าแดงแดด แดงแชมเปญ หรือแดงวัฒนา? ฉันหอมแก้มพี่เก็จโดนพี่เก็จแซวว่าเมาป่าวเนี่ยะ...ม่ายมาวหอมมะด้ายเหรอค้า 55555555 

เอ๊ รู้สึกจะเล่าข้ามอะไรไปอย่างนึง... พี่เจนจัดเกมล่าสมบัติด้วยการให้ไปหาฉลากที่ซ่อนไว้ตามที่ต่าง ๆ ในสวนเล็ก ๆ ข้างบ้านแล้วมาแลกของที่ระลึก พี่หนิงหาเก่งมาก เลยหาเผื่อน้อง ๆ ด้วย ก็ได้ที่คาดผม-ตุ้มหู-กำไล ฯลฯ เป็นไอเดียที่ดีมากค่ะ ปีหน้าเอาสลากใส่ลูกปิงปองไปลอยในน้ำให้คนลงไปเก็บนะคะพี่เจน ฮี่ ๆ

แล้วพี่เจนก็โชว์ลีลาศหาเงินเพื่ออะไรสักอย่างลืมไปแล้ว 5555555 เฮ้อ....ก็น่ะ ผ่านมาเกือบ 2 อาทิตย์เพิ่งได้ฤกษ์เขียนบล็อกก็งี้ (พี่หนิงบอกว่า..เพื่อหาเงินสมทบทุนสร้างตึกพระอาจวิทยาคมค่ะ) สนุกสนานกันจนได้เวลาแขกเหรื่อหลายคนเริ่มทยอยกันกลับ พี่เก็จเต้นจนหิวไปตักอาหารมากินอีกรอบแล้วนอนพุงอืดตอนสุโค่ยมีประชุม ประชุมอะไรอย่าถามฉันนะคะ เพราะว่าฟังไม่รู้เรื่อง 5555555 แถมง่วงนอนอีกต่างหาก ก็เลยนอนข้าง ๆ พุงพี่เก็จ ทำเอาแก๊งแทบไม่เป็นอันประชุมเพราะมัวแต่มองคนเมาแชมเปญนอนกอดพุงพี่เก็จ 55555555

พวกเรากลับกันเป็นรายสุดท้าย พี่เจนแจกต้นตะบองเพชรให้น้อง ๆ แต่เว้นฉัน คงจะเพราะพี่เจนรู้ว่าฉันขี้เกียจจนตัวเป็นขนเหมือนตะบองเพชรอยู่แล้ว ไม่ต้องเอาไป..อยากดูต้นตะบองเพชรเมื่อไรส่องกระจกก็เห็นเอง 5555555

พวกเราจากกันพร้อมสัญญาใจว่าปีหน้าและปีต่อ ๆ ไป เราจะมาใช้เวลาดี ๆ ด้วยกันเช่นนี้อีก พวกเรารู้สึกขอบคุณพี่เจนสำหรับความรักความเมตตาที่มอบให้ตลอดมา และหวังว่าจะตลอดไปเช่นเดียวกับความเคารพรักที่พวกเราจะมีต่อพี่สาวคนนี้นะคะ ขอให้พี่เจนมีความสุขมาก ๆ ค่ะ-จากใจน้อง ๆ เดอะสุโค่ยแก๊งค์.