with the heart that hugs the world
จากวันก่อนที่ถ่ายรูปพี่เก็จไม่ได้ดังใจ คือสวนองค์ประกอบภาพทุกอย่างสวยอย่างลงตัวแล้ว เว้นแต่ว่านางแบบ...อ้าวอ่อง นางแบบเช้งซะขนาดนี้ยังบอกว่าไม่สวยลงตัวอีกเหรอ? ไปหานางแบบที่อื่นละกัน เปล่าค่า ไม่ใช่ ๆ นางแบบน่ะถูกใจ แต่มือนางแบบน่ะซิ ช่วยลดสปีดลงได้ไหมคะ แบบว่า แบบว่า...มันไวเกิน กล้องอ่องปัญญาอ่อนพอ ๆ กับเจ้าของอ่ะค่ะ ไม่สามารถจับภาพได้ทัน พี่เก็จถามว่างั้นจะให้พี่ทำยังไง? ก็ไม่ทำไง พี่ก็ทำตัวไปตามปกติ พออ่องบอกหยุดปุ๊บ พี่ก็ freezed ปั๊บเลยก็พอแล้วค่ะ 5555555 นึกถึงเกมสมัยเด็ก ๆ เลย ไม่รู้ชื่อเกมอะไรที่คนเป็นจะปิดตา แล้วคนอื่น ๆ ก็จะเดิน หรือวิ่งแล้วแต่ พอคนเป็นบอกหยุด ทุกคนต้อง freezed ทันที ใครขยับก็มาเป็นแทน เชื่อว่าเราน่าจะเคยเล่นกันสมัยเด็ก ๆ นะคะ
เป็นอันตกลงตามนี้ แต่ตอนเช้าพี่เก็จต้องออกกำลังกายก่อน ฉันก็นั่งคุยไปดูพี่เก็จไป พี่เก็จบอก นั่งดูเฉย ๆ ทำไมกัน ให้มาออกกำลังกายด้วย วัน ๆ นั่งแต่หน้าคอม อ่ะ...รู้ได้ไงคะพี่เก็จ? ใคร ๆ ก็รู้ย่ะ ออนมาทีไรเห็นเธอออนไลน์ตลอด..ไม่ว่าจะวันไหน เวลาใด ฝนตก ร้อน หนาว ไม่เค้ย ไม่เคยไม่เห็นเธอไม่ออนเลย แหม...ตอนนี้ไงคะที่อ่องไม่ได้ออน 5555555 อย่างไรก็ตาม ฉันก็ได้ออกกำลังกายยืดเส้นสายกับพี่เก็จด้วย ก็ทำเท่าที่ทำได้ค่ะ ทำทุกท่าอย่างพี่เก็จไม่ไหว พี่เก็จน่ะโยคินีกลับชาติมาเกิด เหลือแต่นอนบนตะปูที่ไม่ได้ทำ
เพราะว่าการถ่ายรูปกลางแจ้ง เวลาที่จะถ่ายรูปได้สวยที่สุดสำหรับมืออาชีพแบบฉันก็คือ...ช่วงบ่ายแก่ ๆ แดดหลบไปสัก 50% ถ้าแดดจัด ๆ นี่ฉันว่า แสงมันเว่อร์ไป สีจะไม่สวย แต่ถ้าเย็น ๆ ไม่มีแสงเลยก็ไม่มีมิติ แถมเสี่ยงต่อภาพไหว เพราะยายกล้องมือสั่นตามสังขาร
ก็เลยไปกินข้าวเที่ยงที่เยาวราชค่ะ 5555555 ผู้อ่านคงนึก สองคนพี่น้องนี้ว้างว่างนะ กินข้าวทีต้องไปซะไกล ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกค่ะ เกาลัดหมด เลยจะไปซื้อเกาลัดด้วยน่ะค่ะ แก้ตัวแบบนี้อย่าแก้ดีกว่าไหมอ่อง? 555555 ทำไมเธอจะต้องมีเกาลัดติดบ้านตลอดเวลา? จริง ๆ พี่เก็จก็จะไปทำธุระแถวนั้นด้วยน่ะค่ะ ขอละไว้ไม่บอกนะคะ ทำมีลับลมคมใน เรื่องจะได้น่าสนใจ อิอิ
ครั้งก่อนซื้อข้าวต้มเป็ดกลับไปกินที่บ้าน พี่เก็จบอกไม่อร่อย วันนี้เลยตั้งใจมานั่งกินข้าวต้มเป็ด+กระเพาะหมู ฉันจากเดิมที่เฉย ๆ ตอนนี้ก็ชักเสพติด อินไปด้วยว่ามันช่างเลิศรส แต่ระหว่างที่เดินไปผ่านร้านข้าวหมูแดง ฉันก็อยากกิน พี่เก็จบอกว่าอ่องกิน พี่นั่งดูได้มะ แล้วเสร็จแล้วพี่ไปกินข้าวต้ม อ่องนั่งดู...อ้าวไหงงั้นล่ะคะพี่เก็จ 55555555 ฉันก็เลยบอกว่าไปกินข้าวต้มกับพี่เก็จดีกว่า พอกินเสร็จเดินผ่านร้านนี้อีกรอบ พี่เก็จบอก...ดูน่ากินเหมือนกันนะ ก็เลยชวนกันเข้าไปนั่งกิน 2 คน 1 จาน แถมขอจานเปล่าเขามาแบ่งอีก ระหว่างนั่งรอ พี่เก็จก็สะกิดแล้วกระซิบว่า..
พี่เก็จ - ดูดิ ทำไมเขาใช้มือหยิบหมูอ่ะ???
อ่อง – น่า...ของบางอย่างต้องผสมขี้มือถึงจะอร่อย
พี่เก็จ – แหวะ....
555555555 แต่พอได้กิน พี่เก็จกลับพบสัจธรรม เพราะมันโอชารสจริง ๆ ค่ะ โดยเฉพาะน้ำที่ราดข้าว สุดยอดมาก ฉันสั่งหมูกลับมากินที่บ้าน 2-3 วันไปแล้วก็ยังอร่อยอยู่เลย กินข้าว 2 เจ้าแล้วก็เดินข้ามถนนไปกินขนมเต้าส่วนล้างปาก ทีแรกคิดว่าจะกินไม่ไหว แต่ว่า..สำหรับฉัน กระเพาะจะมีพื้นที่สำหรับขนมอยู่แล้ว เพราะชีวิตฉันขาดความหวานไม่ได้ 55555555 เจอทุเรียนสวย ๆ ฉันก็อดมองไม่ได้ พี่เก็จจะซื้อให้ฉันก็บอกว่าอย่าค่ะ เรื่องทุเรียนฉันเรื่องมากจริงๆ ต้องสวย ๆ จริง ๆ ถึงจะกิน ช้ำนิดนิ่มหน่อยเป็นไม่แตะ คุณแม่กับน้อง ๆ รู้ดีในความเรื่องมากของฉันว่า... ที่สุดของที่สุด พี่เก็จคงนึกด้วยความหมั่นไส้...ดีไม่เปลืองเงิน 5555555
เติมพลังงานจนเต็มปรี่แล้วก็ได้เวลาเดินใช้พลังงานแล้ว หลังจากแวะไป ทำธุระของพี่เก็จแล้ว ก็มุ่งหน้าเข้าตลาดเก่า วันนี้ไม่รู้ทำไมพี่เก็จถึงไม่ซื้ออะไรเลย น่าจะเพราะอิ่มจัด อยากรีบกลับบ้านไป sleep 5555555 เป้ใบโตที่อุตส่าห์เอามา จึงอัดแน่นด้วยอาหารของคุณอ่องคนเดียว ขนซื้อซะอย่างกับที่อ่อนนุชน้ำท่วม จะไม่ได้ออกจากบ้าน 1 ฤดูฝน โดยเฉพาะเจ้าเกาลัด โลภซื้อไป 2 กก.เลย มาถึงหัวลำโพง...บอกพี่เก็จ..ถ่ายรูปสถานีรถไฟหัวลำโพงไหมคะ พี่เก็จก็..ไงก็ได้ ปรากฎว่ามันไม่ใช่ง่าย ๆ (ถ้าง่ายก็คงไม่ใช่อ่อง 555555) คือมันจะติดเต้นท์เก่า ๆ โทรม ๆ น่ะค่ะ เห็นแล้วเสีย feel เลยบอกพี่เก็จปีนขึ้นไปที่สูง ๆ ยายกล้องก็ขึ้นไปด้วย กว่าจะหามุมภาพถูกใจคุณอ่อง คุณเก็จแทบหลับหน้าหัวลำโพง ได้มุมถูกใจแล้ว พี่เก็จขาเอาร่มลงด้วย... พี่เก็จเอาลงแบบไม่ค่อยเต็มใจ เพราะแดดจัดค่ะวันนี้ แทนที่คุณอ่องจะรีบ ๆ กดแชตเตอร์ให้เสร็จ ๆ ยังบงการต่อ ยิ้มด้วยค่ะพี่เก็จ ไม่เอา...กว้างไป ยิ้มนิด ๆ น่ะ ...นิดไป...ฉีกอีกหน่อย....อีกนิ้ดดด....55555555 เล่าให้ฟังถึงเบื้องหลังการถ่ายภาพ จะได้เห็นว่าพี่เก็จมีความเมตตาต่อยายกล้องแค่ไหน? ถ้าไม่ใช่เพราะความเมตตา ก็คงไม่อดทนอดกลั้นได้ขนาดนี้หรอกค่ะ ถ่าย 1 รูป ทำเอาฝ้าเกือบขึ้นหน้า 5555555555
พอกลับมาถึงบ้าน สิ่งแรกที่พี่เก็จทำคือ เปลี่ยนชุด แล้วบอกว่า..พี่ขอนอนก่อนนะ ฉันก็โอเค ก็นั่งดูทีวีไป ออกไปถ่ายรูปต้นไม้ต้นไร่ไป ที่เด็ดมากคือมีแมวตัวหนึ่งเข้ามาเดินชมสวนเหมือนกัน ฉันเห็นรูปร่างมันหล่อพอประมาณ เลยอยากได้เป็นแบบ แต่ไม่รู้จะทำไง ลองส่งเสียงมี้ ๆ ๆ มันก็หันมามอง สวนพี่เก็จถ้าใครได้ดูรูปจะเห็นว่าต้นไม้เต็มไปหมดจนจะไม่มีที่เดินอยู่แล้ว ฉันก็พยายามเดินไปหามุมโฟกัส หาไปปากก็ร้องมี้ ๆ อย่าเพิ่งไปไหนนะ 55555555 ชะรอยเจ้าเหมียวหนุ่มคงอยากขึ้น facebook เลยนั่งรอ เก็บหางอย่างสวย ว้าว ภาพเจ๋งมากค่ะ กดแชตเตอร์ไปทันที เห็นว่าถ่ายรูปเสร็จแล้ว มันก็เดินจากไป จะเรียกให้มาถ่ายอีกรูปกันเหนียว มันก็หาได้แยแสไม่ ก็ไม่คิดว่าภาพจะออกมาดูดีจนได้กลับมาดูคอมที่บ้าน...ราวกับจับวางทีเดียวค่ะ
จน 4 โมงเย็นพี่เก็จยังไม่มีวี่แววว่าจะตื่น ฉันเลยไปปลุกทั้ง ๆ ที่ตอนแรกบอกพี่เก็จว่านอนให้เต็มที่เลย รับรองว่าจะไม่ปลุก 555555555 แต่คุณพี่ท่าทางจะนอนเพลินไปหน่อย เดี๋ยวแดดหมด อดถ่ายรูป พี่เก็จงัวเงีย ลุกมาแบบเซ็ง ๆ แต่พอได้เดินปลูกต้นไม้สัก 2 ต้นทีนี้ก็อารมณ์ดีแล้วค่ะ ฉันเห็นนางแบบพร้อม แสงพร้อม สถานที่พร้อม ก็เริ่มปฏิบัติภารกิจถ่ายรูปปลูกต้นไม้ทันที พี่เก็จให้ความร่วมมือตามปกติ คือพี่เก็จก็ปลูกต้นไม้ไปเรื่อย ทั่วบ้านเลย 55555555 เดินดูมุมไหนมีที่ให้หย่อนได้ เป็นหย่อน ปลูกต้นไม้ท่ามกลางเสียงยายกล้องกำกับบท...หยุด...แรก ๆ พี่เก็จยังไม่ค่อยเข้าใจ พอฉันบอกหยุด คุณพี่ freezeซะนานเลย ถ้าไม่บอกให้เคลื่อนไหวได้ คง freeze ถึงค่ำ 5555555555 พี่เก็จบอกว่าจะไปรู้เหรอว่าจะให้ freeze นานแค่ไหน ...แหมพี่เก็จขา...ก็แค่ชั่วกดแชตเตอร์เท่านั้นเอง
กลับมาถึงบ้าน เอารูปลงคอม...โอ้โห รูปชุดนี้สวยจัง แต่พี่เก็จกับฉันตกลงกันว่า...รูปที่ถ่ายวันนี้ จะดูกันแค่ 4 คนพอ เพราะเกรงใจคนอื่นๆ ใน facebook จะว่าเลี่ยนกับรูปพี่เก็จ เนื่องจากว่าออกจะมากและถี่จัดไปหรือเปล่า ฉันล่ะชอบที่สุดคือรูปพี่เก็จ tree planking 555555555 เป็นยังไง? ไม่บอกค่ะ อิอิ (จะทำแฟนคลับหายก็ตอนนี้เอง ชอบทำตัวให้คนหมั่นไส้นักนะยัยอ่อง).
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น