ประชุมโฮมคัมมิ่ง

เป่าปรี๊ด…เป่าปรี๊ด....ปรี๊ดดดดดดดด

2 มีนาคม 2554

วันนี้ฉัน ป๊ากและแก้วนัดกันไปเดินสำเพ็ง เพื่อสำรวจราคาสายคล้องบัตรพนักงาน จะเอามาคล้องป้ายชื่อสำหรับงานโฮมคัมมิ่ง  ตอนแรกว่าจะแค่สำรวจราคา แต่พอเจอและเห็นว่าราคาถูกมาก ๆ ป๊ากก็ตัดสินใจซื้อเลย เนื่องจากว่าสำเพ็งมันไกล ถ้าต้องเดินทางมาอีกครั้งเห็นจะไม่คุ้ม เมื่อได้อุปกรณ์ครบ ก็พากันเดินทางกลับ เจอรถยนต์จำนวนมหาศาลหลั่งไหลมาใช้ถนนร่วมกัน กว่าจะถึงศาลาโคลก็แทบจะหมดแรง แต่ก็ดีเพราะมีแก้วมาร่วมประชุมด้วยกันเป็นวาระพิเศษ วาระจำเป็น เนื่องจากถ้าไปส่งแก้วก่อน อาจจะมาถึงที่ประชุม 1 ทุ่ม

การประชุมโฮมคัมมิ่ง เหมือนเป็นมีตติ้งของวัฒนาต่างรุ่น พี่ ๆ น้อง ๆ มาเม้าแตกกัน ผู้ดำเนินการประชุมต้องควบคุมการประชุมด้วยการเป่าปรี๊ด ๆ จนน้ำลายท่วมนกหวีด เพราะแรก ๆ ก็ตกใจพากันเงียบงัน แต่ตอนหลังชักชิน เสียงปรี๊ดก็เอาไม่ค่อยอยู่  ประมาณว่าจะปรี๊ดก็ปรี๊ดไป ไอ้ที่เม้าก็ยังเม้าต่อไป ฉันล่ะสงสารเพื่อนจับใจ ประชุมทีไร กลับไปต้องซัด ลูกกตัญญู ตลอด

ทำให้นึกถึงว่าวันงานโฮมคัมมิ่ง เสียงปรี๊ดจะเอาฝูงนกวัฒนาอยู่ไหม? ขนาดนกไม่กี่ตัวในองค์ประชุมยังเป่ากันเสียงแหบแห้ง 55555555 วันงาน..พี่เวรเห็นจะมีเวรมีกรรมมากอยู่ ได้ยินว่าทุกคนจะได้รับแจกนกหวีดคนละตัว เพราะมีหน้าที่ต้องควบคุมฝูงนกให้ได้  ท่านนายกแดงคะ...นอกจากนกหวีดแล้ว ขอ เสือดำ บำรุงหลอดเสียงบรรดาพี่เวรคนละ 1 โหลขวดใหญ่ด้วยนะคะ 555555555

พี่อ๋องติดลำโพงกำลังเสียงสูง ๆ ไว้ที่ระฆังด้วยนะคะ สงสารและเป็นห่วงระฆังโรงเรียน อยู่มาเป็นร้อยปีจะแตกซะตอนนี้ละม้าง และรับสมัครพี่เวรไว้เยอะ ๆ หน่อยนะคะ ไม่งั้นจบงานคนที่สะบักสะบอมมากสุด ก็เห็นจะเป็นพี่เวรนั่นเอง 55555555

แก้วได้เสนอว่าน่าจะมี first aid โห...เพื่อนดิฉันรอบคอบ พอดีมีหมอมานั่งประชุมด้วย เลยจองตัวไว้เป็นแพทย์ประจำงาน 1 คน ติดปัญหาอยู่นิ้ดเดียวเท่านั้นเอง ......น้องเขาเป็น ทันตแพทย์

เอาบรรยากาศการประชุมมาเล่าให้ฟังค่ะว่าแค่ประชุมยังฮากันน่าดู น้องเรดหน้าเรดแล้วเรดอีก เลือดฝาดตลอดการประชุมเชียว แม้จะเป็นงานที่เยอะและน่าจะเหนื่อยสำหรับทุก ๆ คนที่เตรียมงาน แต่ทุกคนก็เต็มไปด้วยรอยยิ้ม สู้ ๆ 555555 ทุกคนตั้งหน้าตั้งตารอเจอเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ที่จะมาร่วมสนุกกันเต็มที่

ใครที่ยังชั่งใจอยู่ว่าจะมาดีไม่มาดี? ขอให้ตัดสินใจกันไว ๆ นะคะ ส่วนบางคนที่ request ว่าขอให้จัดใหม่ปีหน้า คงต้องบอกว่า...ปีหน้าตึกเรียนจะปิดซ่อมแซมค่ะ ที่จริงปิดหลังงานโฮมคัมมิ่งนี้แหละ เราจะพลาดโอกาสที่จะได้เข้าไปนั่งในตึกเรียนที่เราคุ้นเคยกันมา 136 ปี  หลังจากที่บูรณะใหม่ อาจจะกลายเป็นตึกเดิมบรรยากาศใหม่ ขาดไยอดีตที่ติดอยู่ในหัวใจของเราหลาย ๆ คน

สำหรับฉัน ตอนนี้เหลือเพียงตึกเรียนเท่านั้น ที่ยังพอมักคุ้น  ตึกต่าง ๆ แทบเป็นเหมือน ลูกของเพื่อน ที่แม้ว่าเราจะรักเพราะเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเพื่อนที่เราผูกพัน แต่ก็ไม่คุ้นเคยเหมือนตัวเพื่อนของเรา  เวลาเป็นวารีที่ไหลไปเรื่อย ไม่เคยเป็นเวลาเดิมในทุก ๆ ลมหายใจของเรา สิ่งเดิม ๆ ที่เราคุ้นเคยกันกำลังจากไปทีละอย่างสองอย่าง เมื่อวันที่เราบอกว่า...เอาล่ะวันนี้ว่างละ อยากกลับมารำลึก...วันนั้น ทุกอย่างก็อาจจะไม่เหลือร่องรอยให้รำลึกอีกแล้ว

กลับมากันเถอะค่ะ กลับมาเยี่ยมตึกเรียนของเราขณะที่ยังเป็นตึกที่มีชีวิตมีวิญญาณ (แม้ว่าจะหายใจไม่ได้ 55555) ก่อนที่วิญญาณของมันจะอำลาไปตามวิถีแห่งการเกิด คงอยู่ และดับสูญแห่งสรรพสิ่ง  บางทีความรักของพวกเรา อาจจะหล่อหลอมเป็นไอรักแฝงไว้ให้มันกลับมาใหม่ก็เป็นได้.

ภาพการประชุมค่ะhttp://www.facebook.com/?ref=hp#!/album.php?fbid=1690489313071&id=1562888695&aid=2081406