ฉันมีความสุข และเพลิดเพลินกับลูกโป่งลูกแล้ว
ลูกโป่งบางลูก...หลุดลอยไปเมื่อ
ฉันร้องไห้เสียดายไปเท่าไร มันก็ไม่กลับมา
เมื่อเดินไปได้สักพัก ก็สร่างความโศกเศร้า
ลูกโป่งลูกใหม่ถูกเสนอเข้ามา
บางลูกก็ค่อย ๆ แฟบลมคามือฉัน
ฉันวางทิ้งไว้ข้างทาง
บางลูกก็แตกโพล๊ะไปซะงั้น
...
รอยยิ้มได้จากไปจากใบหน้าของฉัน
ริ้วรอยแห่งการรับรู้ความทุกข์ข
ฉันไม่ตื่นเต้นกับลูกโป่งใบใหม่
แต่ก็ยังคงรับลูกโป่งใบใหม่ ๆ ตามรายทาง
ด้วยความรู้สึกที่เฉยชากว่าเดิม
ไม่ยึดติดเมื่อมันหลุดลอย หรือมีอันเป็นไป
จนเมื่อไม่นานมานี่ ณ ที่เกือบสุดถนน
ฉันรับลูกโป่งมาใบหนึ่ง
ลูกโป่งที่แสนธรรมดา ไม่แตกต่างจากลูกโป่งที่แล้ว ๆ มา
แต่เพราะความเหนื่อยล้า ฉันจึงเดินช้าลง
และเล่นกับลูกโป่งในมือมากขึ้น
โดยไม่รู้ตัว ลูกโป่งใบนั้นกลายเป็นลูกโป่งแส
กลายเป็นลูกโป่งที่สร้างความสนุ
หลายครั้งที่มีลมพัดแรง
มีของมีคมปลิวมากับพายุนั่น
ฉันจะพันด้ายลูกโป่งไว้กับมือหล
ฉันจะหันหลังรับสิ่งต่าง ๆ
กอดถนอมลูกโป่งนั้นไว้ในอ้อมแขน
ไม่ยอมให้มันแตกไปได้
วันที่ฉันจะปล่อยลูกโป่งลูกนี้
จะเป็นวันที่ฉันถึงสุดถนนสายนี้
ฉันจึงพร้อมจะปล่อยมัน....
พร้อม ๆ กับลมหายใจของฉัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น