เคยมี "ใคร" สักคนอยู่ในลมหายใจเข้า - ออกบ้างไหม? ประมาณว่าหายใจเข้าก็..เฮ้อ..เธอ.. หายออกก็..เฮ้อ..เธอ.. ยินดีด้วยค่ะ เพราะคุณได้รู้จักความรักอย่างจริงจังแล้ว ส่วนมันจะยั่งยืนเป็นรักแท้ หรือจะสามวันจากนารีก็หน่าย ก็ขึ้นอยู่กับสิ่งที่เรียกว่า factors หรือปัจจัย ไม่มีรักแท้ใดเกิดขึ้นตั้งแต่แรกเริ่มหรอกค่ะ แต่มันจะเริ่มต้นที่ความเสน่หา ความชอบใจเป็นพื้นฐานก่อนแล้วค่อย ๆ ก่อเกิดความผูกพัน พอกพูนขึ้นเป็นความรักในเวลาต่อมา เมื่อเคมีตรงกัน ..แน่ะ เดาะสำนวนวัยรุ่นกับเขาซะด้วย อินเทรนด์ซะไม่มี
ความรักไม่ได้เริ่มต้นอย่าง positive เสมอไป บางทีความทุกข์ยากลำบาก ความขมขื่น ความเจ็บปวดในตอนเริ่มต้นก็ผันแปรเป็นความรักได้เหมือนกัน เช่นความรักของแม่ที่มีต่อลูก และความรักของฉันที่มีต่อวัฒนาเป็นต้น เรื่องจริงค่ะ สมัยเด็ก ๆ ไม่ได้รักโรงเรียนมากมายอะไรขนาดนั้น จะออกแนวรักเพื่อน รักครูซะมากกว่า พอจบออกมา ก็ค่อย ๆ รักวัฒนาไปโดยไม่รู้ตัว ฉันอยากจะบอกว่ารักแม้กระทั่งต้นตีนเป็ด เนื่องจากเคยเก็บดอกของมันมาเล่นขายของกันในวันศุกร์ที่เรียนครึ่งวัน รักกองทรายที่วันนี้หายไปเสียแล้ว น่าเสียดายเป็นอย่างยิ่ง เนื่องจากการเล่นทรายนั้น นอกจากจะทำให้เด็กสัมผัสธรรมชาติแล้ว ยังทำให้เกิดจินตนาการได้ไร้ขีดจำกัดอีกด้วย หลายครั้งที่ฉันคิดว่าฉันโชคดีที่เกิดมาในยุคของฉัน ซึ่งอยู่กึ่งกลางระหว่างความลำบากของยุคเก่า และความสะดวกสบายเกินไปของยุคปัจจุบัน ช่างมีบุญจริงหนอเรา 5555555555เพราะอะไรที่ตึงไปหน่อย ก็อึดอัด แต่ถ้าหย่อนไปหน่อย ก็ไม่สามารถดึงหัวใจเราไว้ได้ และสิ่งหนึ่งที่สำคัญสำหรับความรักคือ เราต้องเรียนรู้ที่จะรักให้ถูกทางค่ะ learn to love the right one in the right way at the right time เพราะถ้ามันเป็น wrong ที่ใดที่หนึ่ง เมื่อนั้นก็ต้องเจอกับวิบากกรรมบนความรักอย่างยากจะหลีกเลี่ยง เวลาที่เรารัก เราก็อยากจะทำอะไร ๆ ให้กับผู้อันเป็นที่รักของเรา อย่าให้ความอยากนั้นมันมากเกินไปจนลืมนึกถึงศักยภาพของตัวเองล่ะค่ะ เพราะบางทีไอ้ที่เราอยากทำดี มันจะกลายเป็นทำลายไปโดยไม่รู้ตัว
