๖ มิถุนายน ปีนี้มีโอกาสดีได้เข้าร่วมคณะวัฒเนี่ยนไปกราบอวยพรท่านผู้หญิงสุมาลี เป็นความทรงจำที่ดี และมีความสุขมากค่ะไปถึงตอน 11 โมงเล็กน้อย เพื่อไปรอรับขนมเค้กจากพี่หนิง พี่หนิงมาส่งขนมแล้วรีบไป คิวรัดตัวมากค่ะเลยไม่ได้อยู่พบท่านผู้หญิง พอพี่หนิงไปได้แป๊บนึงคณะครูก็เดินทางมาถึง ตามด้วยกรรมการสวว. เมื่อทุกคนรวมตัวกันครบแล้วอ่องก็เอาการ์ดให้ท่านผู้หญิง ใช้ตึกเรียนเป็นภาพ ถ่ายสด ๆ ร้อน ๆ วันวัฒนา 140 ปีพร้อมทวงถามว่าทำไมท่านไม่ไป ท่านยังไม่ทันตอบครูวรรณดีสะกิดท่าน "ท่าน ๆ นพพรเขาต่อว่าแน่ะ" เอิ่ม...55555 หนูจะไปบังอาจขนาดนั้นได้ไงค้า แค่ตัดพ้อเพราะอุตส่าห์รอ ร้อ รอ อ่ะ ท่านก็บอกว่าพอดีนอนกลางวันเพลิน ตื่นมาเลยลืมไปเลย ไม่มีใครเตือน ครูวรรณดีให้แจกันดอกไม้มีดอกแก้วและดอกอะไรสีเหลืองลืมชื่อไปแล้วค่ะ คณะครูให้กระเช้า และเก้าอี้ 2 ชุด และก็ถึงคิวเด็ก ๆ ให้ห่ออะไรไม่รู้เหมือนกัน รอพี่ด้ามาตอบ 55555 แล้วก็อ่านกลอนให้ท่านฟัง แต่พี่ด้าตื่นเต้นไปหน่อย อ่านผิด แทนที่จะอ่านเรียงไปเรื่อย ดันอ่านลง แล้วขึ้น ฟังแล้วงงงวยกันเป็นแถว 55555 จากนั้นก็ชวนท่านไปชมขนมเค้กแสนสวย จริง ๆ ครูกำลังจะกลับแล้ว แต่ท่านชวนให้มากินเค้กกันก่อน ก็เลยอยู่กินเค้ก ท่านชมว่าหน้าเค้กสวยมาก ครูวรรณดีรีบโฆษณาให้ว่าพี่หนิง ชรริน เป็นคนทำ ตอนตัดเค้กแจก อ่องก็รีบบอกพี่ด้าผู้ช่วยเหลือแจกเค้กว่าขอตรง "ชื่อ" ทั้งท่านผู้หญิงทั้งพี่ด้ามองหน้า ..แบบว่าไม่ค่อยเลยนะ 5555555 จริง ๆ อยากได้ตรงชื่อ "Lee" แต่ท่านบอกว่าเดี๋ยวเหลือแบบไม่สวย บางคนไดเอต ก็บอกว่าจะช่วยกิน
ท่านผู้หญิงห้ามไว้ บอกว่ากินเท่านั้นพอแล้ว...อ้วน!! 555555คุณป้าแสงสุนีย์เพื่อนเก่ามาถึงตอนกินเค้กพอดี ได้กินด้วยกัน แล้วคุณป้าก็ถามว่านายกสวว.ล่ะ? พี่ด้าตอบว่าไปต่างประเทศค่ะ พอคณะกลับกัน อ่องขออยู่ต่อเพื่ออ่านกลอนให้ท่านฟังอีกรอบกะว่าอ่านจบก็ลากลับ ตอนอ่านกลอนให้ท่านฟัง ท่านตั้งใจฟัง และแซวเป็นระยะ เช่นการใช้ศัพท์ที่ทำให้เกิดคำถาม... "นักษัตรสัตตะหน" นี่มันอะไร? 55555ก็นะ คนแต่งก็เพิ่งรู้จักคำนี้ตอนแต่ง สัตตะแปลว่า " 7 " ค่ะ แล้วพออ่านถึงตอน "วอนคุณพระศรี" ท่านก็แทรกว่า วานหรือวอน? อ่องก็ขำท่านน่ะ เราต้องอ้อนวอนผู้ใหญ่ไม่ใช่หรือคะ จะไหว้วานกระไรได้? เมื่ออ่านจบแล้วก็ลาท่าน แต่ท่านบอกว่าให้อยู่กินข้าวด้วยกันสามคนก่อน ก็เลยอยู่ค่ะ แล้วคุยเรื่องตึกเรียน ถือโอกาสชวนทั้งท่านผู้หญิงทั้งคุณป้าไปเที่ยว คุณป้าบอกไม่เอา เดินไกลง่ะ ท่านผู้หญิงก็บอกว่าจะไกลอะไร เข้าทางโบสถ์เทียบรถตรงสะพานแล้วเดินข้ามสะพานนิดเดียวเอง อ่องก็รีบสนองว่าใช่ค่ะ ไปไหมคะ? ท่านก็ถามว่าแล้วเขาจะให้เข้าไปชมหรือ? อ่องบอกว่าเดี๋ยวจะประสานขออนุญาตให้ ท่านแซว ๆ ว่า ..."เดี๋ยวเขาก็มาตั้งแถวรับหรอก"
555555มาลัยที่เอามาให้ท่าน ท่านชมว่าสวยมาก อ่องเลยเสนอว่าเอาไปไหว้พระ ท่านก็เอาขึ้นไปทันที (น่ารักใช่ไหมคะ) แล้วเดินลงมากินข้าวด้วยกันช่วงกินข้าว ส่วนมากผู้ใหญ่จะคุยกัน มีนพพรนั่งกินไป ชวนคุยบ้าง (ออกนอกเรื่องประจำ เพราะฟังไม่รู้เรื่อง55555) แต่ท่านก็ไม่ว่าอะไรเพราะรู้ว่าเราหูตึง เปิดรูปในโทรศัพท์ให้ท่านดูรูปมีตติ้งคืนก่อน ท่านเห็นจำนวนคนแล้วร้องถามว่า "ไปหมดทั้งชั้นเลยเหรอนี่?" บอกว่าไม่ใช่ค่ะ ไม่หมด แล้วก็มีการคุยกันเรื่องตลาดน้ำ ถือโอกาสชวนทั้งสองท่านไปเที่ยวกัน ท่านก็บอกว่า..สมุทรสงครามหรือ งั้นก็ต้องนั่งรถไฟไปซิ 55555 หวานเย็นไปหรือเปล่าคะ กว่าจะไปถึง ขับรถไปง่ายกว่า ฯลฯ นึกได้ว่าพี่แดงเล่าให้ฟังว่าท่านเคยเป็นงูสวัด เลยถาม ท่านบอกว่าหายแล้ว แต่มันยังแฝงตัวอยู่ ถ้าเราแพ้อะไรก็จะเกิดอาการยุบ ๆ ยับ ๆ พอถามว่าท่านแพ้อะไรบ้างคะ ท่านก็บอกอาทิกุ้ง ปลา...เอิ่ม บนโต๊ะอาหารมีกุ้งต้มวางเรียงรายไว้กินกับสลัดง่ะ 555555คุยสารพัดสารพัน รู้เรื่องบ้าง ไม่รู้เรื่องบ้าง แต่ท่านทำให้อยากเปลี่ยนเครื่องช่วยฟังค่ะ เพราะเจ้าเครื่องนี้มันเก่าแล้ว ชักรวน ๆ เมื่อกินเสร็จก็ส่งท่านขึ้นชั้นบนไปพักผ่อน ก่อนจะเดินกลับออกไปพร้อมความทรงจำมากมายที่สนุก และสุขสันต์วันเกิดจริง ๆ ค่ะ
