วันอังคารที่ 8 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

What did I do on Feb 7 2011?

Something particular but fun

คิดว่าจะเริ่มเขียนไดอารี่ แต่เขียนทุกวันก็ขี้เกียจ 55555 เลยเขียนเฉพาะบางวันที่อยากบันทึกดีกว่าค่ะ
วันนี้เป็นอีกวันหนึ่งที่ยาวนานจริง ๆ ยาวจนป่วยเลยแหละ แต่ก็เป็นการป่วยที่ไม่น่าเศร้าอะไร ป่วยเพราะสนุกมากไปหน่อย 555555 

เริ่มตั้งแต่เช้า ฉันขึ้นรถ bts ไปลงพร้อมพงษ์ แวะวิลล่าซื้อขนม  เป็นครั้งแรกที่ฉันออกจากบ้านโดยไม่ได้กินข้าวเช้า นี่อาจจะเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ป่วยก็ได้นะ เดินจากวิลล่าไปบ้านป้าจีที่สุขุมวิท 18 ก็เดินมาเรื่อย ๆ มีเวลาเหลือเฟือ แวะเซเว่นซื้อไมโลกล่องกิน 1 กล่องแล้วเดินต่อ มาถึงปากซอย 18 อย่างเหนื่อยนิดหน่อย กำลังคิดว่าจะนั่งมอเตอร์ไซด์เข้าไปดีไหม ก็เห็นรถตู้ป้าจี พี่ชาติคนขับรถเห็นก็เปิดกระจกทัก ฉันถามไปว่าป้าจีอยู่บ้านหรือเปล่า พี่ชาติบอกว่าอยู่ในรถครับ อ้าว..5555555 ป้าจีบอกให้ขึ้นมาบนรถ ไปเป็นเพื่อนป้าไปเจาะเลือดหน่อย เอาล่ะซิ ฉันต้องไปวัฒนาก่อน 9.30 น. จึงถามว่าป้าจีไปเจาะเลือดที่ไหน ได้ความว่าบำรุงราษฎร์ ดูเวลาแล้วน่าจะทำเวลาได้ทันนะ จึงตัดสินใจขึ้นรถ  นั่งคุยกับป้าจีที่บำรุงราษฎร์  หลังจากเจาะเลือดเสร็จ ป้าจีต้องรอผลและพบหมอ 10 โมง ก็บอกให้รถไปส่งไปวัฒนาเลย เพราะเดี๋ยวพี่หนูกำลังจะมาแล้ว  ฉันว่านอกจากป้าจีเป็นห่วงฉันจะไปวัฒนาสายแล้ว อาจจะเพราะว่าฉันคุยเสียงดังไปหน่อย 55555555 เพราะความหูตึง ป้าจีเลยคิดว่าควรจะคุยกันที่บ้านดีกว่า

จึงได้มาถึงวัฒนาก่อน 9 โมงครึ่ง เจอพี่เก็จนั่งรอที่ศาลาครูผิน ก็ชวนพี่เก็จไปนั่งหน้าบ้าน ป๊ากและหลาย ๆ คนมาถึงแล้ว เว้นพี่เจนกับรถตู้ คงจะเพราะรถติด พี่นพพรกับฉันเจี๊ยวจ๊าวกันใหญ่ว่าวันนี้เราจะไปทำให้ครูผกายงงกันว่านพพรมีสองคน พี่บุษเลยเรียกมาโพสต์ท่าด้วยกันหลายรูป แต่ว่าไปแล้วนะ ...จะได้เห็นรูปจากกล้องพี่บุษบ้างไหมเนี่ยะ? อีเมล เฟชบุ้คอะไร คุณพี่ไม่มีสักอย่าง 555555 พอรถตู้มาถึง ก็กรูกันขึ้น เต็มพอดิบพอดี  เสียดายว่างวดนี้พี่แดงปริศนาไม่ได้ร่วมทางไปด้วย แต่ก็น่ะ ที่นั่งเต็ม... 

คุยกันในรถเพลินหรือว่ารถไม่ค่อยติดก็ไม่รู้ได้ เรามาถึงจุดหมายปลายทางอย่างเร็ว ฉันยังเป็นหมอนวดให้พี่เก็จได้นิดเดียวเอง  พี่เก็จบอกให้ฉันทุบหัวให้ ป๊ากไม่ได้ยิน เห็นอีกที ก็ว่า ทำไมพี่อ่องไปเล่นหัวพี่เก็จอย่างงั้น เห็นฉันเป็นคนยังไงยะยัยป๊าก ?   พี่เก็จจึงช่วยยืนยันว่าพี่สั่งเอง

ลงมาจากรถ พวกเราเคยมากันแล้ว แต่พี่เก็จมาเป็นครั้งแรก ฉันแอบหมายมั่นให้พี่เก็จเป็นคนเขียนบทความลงวารสาร 555555555 เดี๋ยวนี้รู้สึกหล่อนจะถนัดโยนไม้เหลือเกินนะนพพร   ครูผกายกับเพื่อน ๆ กำลังรับประทานอาหาร  ซิสเตอร์จึงบอกให้นั่งรอก่อน  เขามีที่นั่งคล้ายโรงเตี๊ยมวัฒนา แต่ความที่มันไกล  พอครูวรรณดี ครูสาลินี และศิษย์รุ่นพี่สายสนม นั่งก็เต็มแล้ว พวกเราก็เลยเอกเขนกกันที่พื้นรายรอบครูตรงนั้นเอง  ต่างคนก็ต่างคุยกัน เรื่องนั้นเรื่องนี้ว่ากันไป คนนั้นคุยกับคนนี้ คนนี้คุยกับคนโน้น ประสาวัฒนาแหละค่ะ

พี่บุษเอาอีกละ ...บอกนพพรทั้งสอง มาถ่ายคู่กันอีกมา...เลยแกล้งประชดพี่ว่า...เป็นแฝดอินจันเลยดีไหมคะ?  ปรากฏว่าข้อเสนอนี้ได้รับการยอมรับ ...ซวยเลย 5555555 แล้วอินกับจันเนี่ยะ...ติดกันตรงไหนของร่างกายเนี่ยะ? 555555555 ก็โพสต์ท่ากันไปสนุกกันไป

จนครูผกายกินอิ่มแล้ว เดินกลับไปที่ห้องแล้ว เด็กวัฒนาทั้งหลายยังมัวเม้ากันอยู่เลย ฉันจึงเดินล่วงหน้าไปก่อน ก็ไปกราบทักทายครู  ครูถามว่ามากี่คน?  วรรณดี คันธวงศ์มาด้วยไหม? สาลินีล่ะ ก็เลยโบกมือมาทางกลุ่มว่ามาได้แล้วค่า ครูเรียกหาแล้ว

ทุกคนร้องเพลง Happy Birthday และเพลงขอพระเจ้าอวยพระพร ต่อด้วยเพลงอื่น ๆ อีก ฉันไม่ได้แจมตามเคย 5555555 เอาแต่เก็บรูปอย่างเดียว การคุยกับครูออกจะซับซ้อนนิดหน่อย เพราะครูหูไม่ค่อยได้ยินแล้ว ฉันคิดว่าถ้าฉันแก่ ไม่ต้องขนาดครูผกาย อีก 5 ปีข้างหน้าก็พอ ต้องพกสมุดและปากกาสำหรับการสื่อสารแล้วมั้ง  ไม่อยากจะบอกว่าทุกวันนี้ บางทีก็ต้องใช้ 5555555 ขนาดคุยกับคนในบ้านยังต้องใช้เลย

พวกเราผลัดกันเขียนชื่อ แนะนำครูพร้อมอายุด้วย  ป๊ากปลื้มใจที่อายุน้อยสุด 555555 ส่วนนพพรมีสองนพพร ฉันเลยเขียนแนะนำตัวเองว่านพพรยังสาว.... หลาย ๆ คนวงเล็บชื่อเล่นกัน ไม่รู้ว่าเริ่มที่ใครก่อน แต่ท้ายที่สุด...ครูวรรณดีขอเล่นบ้าง 555555 วงเล็บชื่อเล่นของครูด้วย ว้าว....ทุกคนอยากรู้กันใช่ไหมคะ?  ไม่บอกหรอกค่ะ 555555555 ครูบอกว่าไม่เคยบอกใครมาก่อนเลย แต่วันนี้พวกเราที่มากัน ได้รับรู้ top secret ด้วยกัน  ฉันก็ด้วยความขี้เล่น ทะเล้น แหย่ครู เลยโดนพี่หลายคนรวมทั้งเพื่อนเอ็ดเอา จนครูอาจจะคิดเสียใจนิด ๆ ว่า...ท่าคิดผิดจริง ๆ 555555 ยัยนพพรจะเอาไปประกาศข่าวทั่วโลกไหมเนี่ยะ   แหม...หนูไม่บอกใครหรอกค่ะ บล็อกนี้เป็นพยาน
ครูผกายบอกเคล็ดลับอายุยืนสุขภาพดีว่าต้องออกกำลังกาย เพราะงี้เอง ครูจึงยังแข็งแรง ยังเดินเหิรด้วยตัวเอง ไม่ต้องพึ่งแม้แต่ไม้เท้า ครูวรรณดีบอกว่าดูซิ...ครูผกายนั่งหลังตรงเชียว พวกเราซะอีกบางทีพอนาน ๆ ก็มีงอบ้าง เพราะเมื่อย 

จากนั้นก็ไปกินข้าวกันที่ร้านแม่ศรีเรือนเจ้าเดิม ฉันจำได้ว่า...ครั้งที่แล้วสั่งไข่เจียว จนเขาอิ่มกันทั้งโต๊ะ แม่ไก่ยังไม่ออกไข่เลย -*-  ครูวรรณดีก็ยังจำได้เลย 555555 พอกินอิ่ม พี่เจนกับพี่เก็จก็ไปรถบุ๋ม ที่เหลือก็กลับวัฒนา  ตอนแรกฉันว่าจะไปหาป้าจี เพราะนัดไว้ แต่ว่าป๊ากบอกว่าเอ็มจะมาโรงเรียนเพื่อดูสถานที่และวางแผนงาน home coming เลยให้น้ำผึ้งโทรไปขอยกเลิกนัด พี่หนูรับสาย พี่หนูบอกว่าไม่เป็นไร จะมาเมื่อไรก็โทรมาบอก....พอเอ็มมาพวกเราก็เริ่มเดินสำรวจ มีครูวิ เป็นคนนำทาง คณะประกอบด้วยเอ็ม พี่จุ๋มอรุณี พี่จ๋อ ป๊าก และฉัน ก็ไล่กันไปตั้งแต่หน้าบ้าน ที่นอน ห้องตู้ ห้องอาบน้ำ ตึกเรียน

แค่ฟังเอ็มร่ายโครงการ ฉันก็รู้สึกตื่นเต้นแล้วว่างานต้องสนุกแน่ ๆ  ตระเวนเดินสำรวจความพร้อมของสถานที่ ตลอดจนคุยกับครู และผู้จัดการโรงเรียนเรื่องสถานที่ และอาหาร กว่าจะจบก็เกือบทุ่ม เริ่มมึน ๆ แต่ต้องไปเจอเพื่อนที่มาจากฮ่องกงที่เอ็มโพเรียมอีก

กลับถึงบ้าน ปวดหัวรุนแรง แถมอาเจียนเพราะอาหารไม่ย่อยอีก  แต่ถามว่าเป็นทุกข์ไหม?  ไม่เลยค่ะ  จัดยาแก้ปวดหัวให้ตัวเองกิน อาบน้ำสระผม แล้วเข้านอน ตื่นเช้ามาก็สดชื่นตามเดิมแล้ว