พี่เจนชวนมากินข้าวมันไก่สิงคโปร์ค่ะ ตั้งแต่เกิดมาก็ไม่เคยกินข้าวมันไก่สิงคโปร์ เคยกินแต่ข้าวมันไก่ไทยแลนด์ มีพรายกระซิบว่าพี่เจนทำอาหารอร่อย แต่ด้วยความจำสั้น...จำไม่ได้แล้วว่าใครคือพรายตนนั้น
สักพักแขกก็ทยอยกันมา มีพี่บุษ พี่จ๋อ และบรรดาครูอาวุโส ทั้งที่ฉันรู้และไม่รู้จัก ก็เข้าบ้านกัน บ้านพี่เจนสลับซับซ้อน เพราะตอนที่ฉันออกจากห้องกินข้าวมา แล้วจะกลับเข้าไป หลงค่ะ...หาประตูไม่เจอ 5555555 ยืนงงอยู่พักหนึ่ง ก็มีคนผ่านมาให้ถามทาง 55555555 เรื่องจริงนะ ไม่ได้เว่อร์
เพิ่งรู้ว่าเป็นวันเกิดคุณแม่พี่เจน พี่เจนเลยชวนพวกเราและครู ๆ หลายท่านมากินข้าวมันไก่กัน คุณแม่พี่เจนบ่นเสียดายที่ละมุดยังไม่สุก ฉันก็ชอบกินมากเลยละมุดเนี่ยะ แต่ถึงละมุดไม่สุก ก็มีมะม่วงสุกเสิร์ฟค่ะ อร่อยมากมาย
และแล้วเวลานี้ที่รอคอยก็มาถึง เวลากินข้าวมันไก่ไงคะ 555555 นอกจากข้าวมันไก่สิงคโปร์แล้ว ก็ยังมีสลัดสิงคโปร์ด้วยค่ะ พี่เจนทำเยอะมากกกก มื้อนี้สังหารไก่ตายไป 3 ฝูงครึ่งได้มั้ง ตบท้ายด้วยมะม่วงสุก และเค้กไอติม อิ่มหนำกันถ้วนหน้า ขอให้เจ้าภาพจงเจริญ เย้ ๆ ๆ ๆ
เสียดายไม่มีภาพอาหาร เพราะมัวแต่กิน ไม่ทันได้ถ่ายรูปไว้ค่ะ มีแต่รูปพี่เจนสับไก่
สิ่งที่น่าสนใจอย่างหนึ่งที่เพิ่งรู้เกี่ยวกับคุณพ่อพี่เจนคือท่านเป็นองครักษ์ที่เสียชีวิตไปเมื่อครั้งปฏิวัติหลายปีก่อน น่าชื่นชมค่ะ สำหรับผู้ที่สละชีพเพื่อหน้าที่และสิ่งที่ตนคิดว่าคือความถูกต้อง คนเรามักจะต่อสู้เรียกร้องไป แต่ถ้าจะเอาชีวิตตัวเองเข้าแลกก็คิดดูก่อนแทบทั้งนั้น เพราะคนเรา อะไรจะสำคัญไปกว่าการมีชีวิตอยู่? ได้เห็นลายพระหัตถ์ของราชินีครั้งแรกก็ที่บ้านพี่เจนนี่แหละค่ะ แต่พี่พจน์ไม่ได้ถ่ายรูปมาให้ ถ่ายมาแต่ลายพระหัตถ์ของสมเด็จพระเทพที่แต่งกลอนไว้อาลัยคุณพ่อพี่เจนค่ะ
